Em büyük başarı ıhım ıhım. Bilenler bilir, şaka şaka burda kimse bilmiyor, lisede oldukça tembel bir öğrenciydim. Öyle ki hocalardan biri dershaneye vereceğin parayı kenara koy da ilerde lazım olur sanayide dükkanlar pahalı falan demişti. ilk sene sınava girince 230.000lerde bir şey oldum, matbaa öğretmenliği falan yazayım diyorum, düşün nasıl çıkmazdaysam. Ailemin ısrarı ile bir sene daha hazırlanayım dedim. Hani umudum yok ama ne olur olmaz diyorum. Babam da bir yerde kafama saksı düşer de biraz akıllanır mıyım diye bekliyor; biraz gerginim. Ne olduysa oldu, bir sene öyle ders çalıştım ki evdeki çalışma masası 6 yılda hiç eskimemişken, bir yılda antika oldu yani (mübalağa sanatını severim). Girdik sınava, sonuç bir geldi, kimse inanmıyor. Bir sene önce nerde olan ben, bir sene sonra 21000lere gelmişim. Babam diyor 'oğlum nerden kopya çektin? Hepimizi alırlar bak içeri.' yahu diyorum kopya falan yok, ulan zaten o sınavda nasıl kopya çekcen alfabedeki bütün harflere ayrı kitapçık yapmış şerefsizler. En çok istediğim, bu olaydan sonra o hocanın karşısına geçip okkalı bir nah çekmekti ama yapmadım. Niye? Çok terbiyelim de ondan. Yok, yok, kadının tayini başka bir şehire çıkmış; kaçmış çakal.
Lise son sınıfta kendime verdiğim sözlerin olduğu bir liste vardı.
Listede:
-üniversiteyi bitirmek +
-kilo vermek +
-yurtdışında master yapmak (tr'de master yapıyorum, o da yarım artı)
-ailem ile iyi geçinmek (yarım artı)
