Önce sorunun nedenlerini irdelerim kendimce. Mantık süzgecimin üstünde kalan nedenlere odaklanır çözüm yöntemi geliştiririm. Çoğu zaman çalıştı bu. Çalışmadığı da oldu zira sürekli mantıklı düşünemem değil mi?
Diğeri de; Amaan hayat dediğin de bu değil mi zaten? Sonu belli olan bir oyunda başına gelenlerle başa çıkma çabası. istediğin kadar sorun çöz. Bölüm sonu canavarı hepimizi yiyecek. Bu da çalışır bazı bazı. Çünkü sorun yapmaya değecek çok az şey kalır geriye.
Şansa inanıyorsanız; bol şans. inanmıyorsanız; bölüm sonu canavarını aklınızdan çıkarmayın.
Genellikle Aile içi (çoğu akrabalar hariç) dayanışma ve belki (o da her zaman değil) kara günde yardıma koşan tek tük bir kaç dost (arkadaş, komşu) eli. Hepsi O kadar.
insanların hareketleriyle ilgiliyse baya oturup izliyorum. neyi neden yaptıklarını açıkça gördükçe bir rahatlama geliyor, gerekli şeylere yöneliyorum. son.
Sorun yaratmamak..e tabi berbat bir hayat oluyor sorun çıkmasın diye en risksiz olan neyse onu yapıyorum. Risk yok her şey garanti altına alınıp öyle yapılır. Sorun çıkınca da küçük sorunlar oluyor iyi mi kötü mü bilemiyorum.
Kenara çekilmek, eğer çalışıyorsam işe daha da sarılmak, çalışmıyorsam odama cakilip kitaplara muzige gomulmek, kendi kendime kalmak. Genellikle hayatta sorunlari insanlar cikarir, bunları yaparken sorun cikaran insanlardan uzaklaşmak.
Bir kahve ve sigara. Ya da bütün evi temizleyerek. En büyük terapi benim için. Bazen de yurtta isem YouTubeden saçma salak düşme videoları izleyip gülmeye çalışırım.
Kendimle başbaşa kalarak çözüyorum. Çözemediğim yerde salıyorum gitsin. Bu hayatta insana, kendisinden başka kimse yardım edemez çünkü. Ana, baba, kardeş bile bir yere kadar. Sadece kendi yardım edebilir insanın kendisine.
