sonra sonsuzluğa gömülü bakışlarını benden yana devirip- evet devirip çünkü uzun bakardı ve onlar size döndüğünde büyük bir şeyler toprağı sarsmış gibi hissederdiniz- çakmak ve sigara istedi. karanlık olduğu halde gözlerimi kapatıp annesinin yüzünü elleyen bir bebek gibi gezdirdim elimi boşlukta tıpkı hayatıma karşıma davrandığım gibi. sigarayı buldum ve sessizce yakışını izledim. gözleri gece vakti huzurlu bir ormanın yeşili kadar deliciydi. sustuğunda gökyüzünden yakılmış karanfiller döküldü. korkularımdan boynunda bir gerdanlık gibi bahsediyordu. gözleri tam on defa firavundu. fazla bir şey söylemesine müsaade etmeyecek kertede küçüktü ağzı ve sizi dinlerken teklifsiz açık bırakılmış dudaklarında şeffaf bir tül dururdu. öncesiz, sonrasız ve zincirleme bir resmin zihnimin boşluğunda salınımıydı her şey. ölüm kadar kaçınılmaz bir güzelliği vardı.
dümdüz kahverengi saçlı, kahverengi gözlü -yeşil de olur-, beyaz tenli -buğday da olur-, boy fark etmez -ama çok kısa da olmasın-, zayıf, elleri güzel olsun, mümkünse gözlüklü, daha da gider bu.
