babam lan. babamı istiyorum. 3 yaşımdayken çekti gitti. herkes gibi hata yaptığında azarlayacak, aşık olup karşılık bulamayınca teselli edecek, arkadaşlarımla sorun yaşadığımda, annemle anlaşamadığımda orta yol bulacak, birlikte milli maç izleyip gol olunca çılgınlar gibi bağırabileceğim bir baba istiyorum lan ben.
Şu anki maddi durumun, olgunluğum, olaylara bakış açım kalsın ama yirmili yaşlarım geri gelsin. Yirmi ile otuz arası çok çabuk geçti sözlük, ne yazık ki parayla geç tanıştık.
sanırım bu, beş yaşındaki ruh halim yada dünyanın o zamanlar benim için ifade ettiği şeyler. mikro bir hayatın oluyor, annen baban kesinlikle her şeyi biliyor ve seni asla yalnız bırakmazlar. yaptığın tüm doğrular aferinle yada sarılmalarla ödüllendiriliyor. yalnızlık diye bir duygu yok. daha ne olsun.
