Okula ilk başladığım gün ya da okulun duvarlarını resimlerle doldurduğumuz gün,kaldırımlara resimler yaptığımız gün ya da karın yağdığını ilk kez gördüğüm gün olabilir.
Ya da yaşama ilk gözlerimi açtığım gün olsa daha iyi sanırım;mutlu olduğum tüm dakikaları tekrar tekrar yaşayabilmek güzel olurdu.
geçen haftaki bir poker turnuvasında karşımdaki kızın restini görmeden 10 dakika öncesine dönüp kızın kağıtlarını görmeyi aşırı isterdim. zira elimde QQ varken yere açılan QQAA5'e güvenerek resti gördüm va kare as'a kaybettim.
onunla tanıştığım güne dönmek isterdim. bir gidebilseydim o güne tanışmama hakkımı kullanırdım. belki bu kadar büyük bir sevdiyi tatmamış olurdum ama bu kadar büyük bir acıyı da yaşamamış olurdum.
giz içerir. mesela ben şu an içimde çok gizemli bir hisle uludağ sözlük'e dönmüş bulunmaktayım. böyle sanki paranormal activity izliyormuş gibi gerildim şu an. kalbim güm güm atarken yanaklarım alev aldı, yanıyor. of yarabbi bu ne heyecan! bir şeyler olacak ama ne ?!
genellikle çocukluk anlarıdır. Çünkü masumiyet vardır, arkadaşlık vardır, herşey tıkırındadır. Ayıboğan vardır, bu uzmanı vardır, bilo vardır. Gezmek, oyun oynamak vardır. Tarih vereceksek 90-95 arasında ki yaz tatilleri, mekan vereceksek, artvin - savsat yoncali köyüdür.
annemin gömülmeye götürmeden ki son haline. daha 5 yaşındayken ben. neden yattığını bilmeden öyle baktığım zamana. şimdi olsa, ah keşke olsa, doya doya koklayarak öperdim annemi.
edit: biri eksilemiş, sana ne desem ne söylesem, insan mısın, insan olduğunu düşünüyor musun, bak bakalım aynaya bir. ne göreceksin orada. hayır asla hakaret etmem. çöplüğe tükürülmez çünkü. tükrük kirlenir.
