birisi dua etmek demiş. lan uyumadan önce dua etmeyeli kaç sene oldu ya. farkında bile değilim. hayatım öyle bayağılaşmış, grileşmiş ki... eskiden uykuda ölmekten korkardık. şimdi ise ölümü yanımızdan geçen sokak kedisini izler gibi izliyoruz. karabasandan korkup sebepsiz yere ayakları yorganın içine çekerdik. derslerimiz, geleceğimiz için dualar eder, huzura erişince de uyurduk.
şimdi o içimizi yakan gelecek kaygısı gerçek karabasanımız olmuş, ruhumuz nasır gibi. geleceğin sadece bir gün gelecek olduğunu biliyoruz. parlak ya da renksiz olması, bizim için bir.
eskiden her gece dua eder ve sure okurdum. en az 7 sene bunu sürdürdüm. ama bazı görüşlerim değişti zamanla. artık sadece dua ediyorum o da bazen. onun dışında yaptığım bişey yok.
Yaklaşık 45 dakika sonra tekrarlıyacağım üzere 12 sularında içimden, yatimde hormonlarım optimize olsun amk diye düşünceler geçirmek. Sanırım mala bağladım.
