her oyun defans oyuncusu iseniz, illa ki bir gün soğursunuz. ben diğer malaklar gibi defanstan çıkıp forvete gol atmaya gidenlerden değildim, her golden sonra suçlanan ben oldum amına koyim.. defanssa defans. durduk işte noldu?
canım pahasına defansta durduğumu hatırlarım. vefasızlık gördüm. bıraktım.
lise son sınıfa doğru artık son demlerini yaşadı futbol hayatım. öss hazırlık, yetenek sınavlarına bilenme derken önce 8 yıllık kondüsyonumu kaybettim, sonra enerjimi ve sonra kalecilik yeteneğimi. ama her şeye rağmen hala bitirici vuruşlarım kusursuzdu, yine de koşmayan forvet olmazdı...
bir süre sonra ne top ne de oynayacak arkadaş bulabilmiştim.
altıncı sınıfın yazında beşiktaş ın alt yapısında oynar iken babamın,"oğlum bacakların çarpık çarpık oldu napcan siktir et futbolu." lafı üzerine beni kulüpten alması ile son bulan olayın hikayesidir. insana çok koyar. almasaydı şimdi q7 yanımda halt ettiydi.**
