mesela benim evlilik hakkında düşüncem bir boşluk. şu açıdan, mesela şimdi ben şimdi kendime dikkat ediyorum çünkü karşı cinsten birisiyle bir şey yaşama ihtimalim var ama evlilik sonrası buna gerek duymayacağımı düşünmüyorum.
bu şekilde düşünürsek serbest bir evlilik fikri daha cazip geliyor ama tabi karşı tarafa bu anlatmak zor olabilir.
tek kişilik sıkıcı hayatı çift kişilik yaşayıp güzelleştirmek. diyelim ki güzelleşmiyor hayal edildiği gibi genede tek başına sıkılmazsın. paylaşırsınız sıkıntıları bile.
Yok ben evlenmem, yaşlanınca bir köşede yalnız ve sessizce ölürüm, hiçte pişman olmam diyorsan eyvallah evlenme ama, Eninde sonunda evleneceksen fazla da geç kalma. Ağaç yaşken eğilir.
Para üzerine kurulu bir müessese.
iki insanın birbirine yapabileceği en büyük zararlardan biri. Trajik olan büyük yüzde"nin dayatmalarla, mecburmuşcasına bu konuma erişmek istemeleri. Bir de bunun "ben aslında çocuk yapmak için evleniyorum" versiyonları var. Siz kimsinizlan evlenmeye cürret ediyorsunuz belirli bir zümreye ait bir spor gibidir bu.
evlilikten önce iki kişinin beklentileri ve hayalleri önemli.
yanlış amaçlar ve yanlış hayaller ile başlanan evlilik her daim bitmeye mahkumdur.
erkeğin amacı cinsellik, kadının amacı şefkat ilgi olduktan sonra evlilik bir süre sonra sıkıcı olacak.
bu beklentiler bir süre sonra evlilik süreği içinde kaybolup gidecek.
evlilik mevsimlerin döngüsü gibi, yazı var, kışı var son baharı var, ilk baharı var ve sonra yaz var.
kış yoğun kar yaptı diye vazgeçeceksen hiç başlama evliliğe.
evlilik bir alışveriş;
iki kişi arkadaş olabilmeli, sohbet edebilmeli, sevişebilmeli , her kişi karşı tarafın ailelerini kabul edebilmeli,
birbirlerine alan verebilmeli,kavga ettiklerinde bazen susmayı bilmeli, stresi biriktirmemeyi öğrenmeli,
kafanda kurmak yerine karşındaki insana açık yürekli olmayı öğrenmeli.
bazen değişiklikleri yapabilecek cesaretin olmalı.
maddi anlamda iki kişinin kazancı ortak hayata yetmeli....
gibi gibi şeyler...
evlilik zor iş, dibini gören yok, 1.3. ve 5. seneyi atlatırsan 20 sene garanti gidersin...
sizi gerçekten hak eden, ego savaşları olmayan, üstte altta kavgası gütmeyen kısacası adalet sahibi birisi ve tabii ki olmazsa olmaz gerçek sevgiyi duyan kişi ile gerçekleştirilebilir.
evlenmek büyük sorumluluk doğrusu. bazen toz pembe hayallere bende kapılabiliyorum. sonra karşımdaki duvara toslayınca bir adım daha uzaklaşıyorum o düşünceden. hep söylerim; doğru yer, doğru zaman ve en önemlisi doğru insan olmalı.
bazen deli gibi emek verirsiniz. hatta bazısına yıllarınızı bazısına aylarınızı verirsiniz. sonuç olarak sizi görmezler bile. sürekli yakınabilirler sizden. evet hata herkes içindir. o da hata yapabilir siz de yapabilirsiniz fakat yaptığınız güzel şeyler takdir görmüyor aksine değişmediğiniz söyleniyorsa sizin de hevesiniz olduğu yerde kalabiliyor. sonrası mı? sessizlik...
Valla ben normal buluyorum artık. Eskiden hiç sıcak bakmazdım ama çevremde mutlu aile pozları görünce neden benimde bir pıtırcığım olmasın onu omuzlarımda gezdirmeyeyim diye düşünüyorum. Ben aile babası olmaya hazırım sanki.
90lar ve sonrasında doğan nesil için oldukca sahte ve çirkin bir yapıdır.
Durumunuz istediğiniz ahayatı yaşamak için yetersizse tabiki pragmatik ilişkilerinizi sürdüreceksiniz gençler üzülmeyin. Ama ben açık net olurda yanlışlıkla 30'dan önce evlenirsem hayatı görememiş hissederim.
Evlilik eğer aşık oldugun sevdiğin insanla güzeldir. Çünkü sevmek beraberinde saygıyı sadakatı getirir. Evlenmek için evlenmek Son derece yanlıştır. Yok yaşı geçti yok öyle yok böyle vs kimsenin ne dediğini ne dusunduğunu bu ladar onemsemeyin. Yoksa mutsuz bir evliliğin içinde bulursunuz kendinizi ve buda tamir edilmeyecek bir hayat yanlısı olur boşanmak lâ is bitmiyor çünkü. Önce bir okuyun çalışın verdiğiniz onca emegin karşılığını alın . Ondan sonra birseyleré kalkisin. Tabi dediğim gibi arada aşk sevgi varsa yoksa kendi evinizde rahatinizin keyfini çıkarın.
Türkiye'de normal insan olmanın koşullarından biri gibi gösteriliyor ama öyle değil. özellikle de kadınlar için... Evlenmeyen kadın için bir çok kişinin zihninde 'kedili teyze' imajı var ama bana kalırsa inanılmaz mutlular kendileri. Öyle yada böyle istedikleri hayatı yaşıyorlar sonuçta. Toplum olarak 'evde kalmış. Kimse onu istememiş' diyoruz ama ya bunu tercih ettilerse? Yani bunun bir tercih olabileceğini hiç düşünmüyoruz.
bir de muhtaçlık algısı var. 'sinek kadar kocan olsun, başında bulunsun.' niye? niye muhtaç olayım? yada niye muhtaçmış gibi yaşayayım. bir şekilde okumuşum, hayata kendimi hazırlamışım, niye tepemde bir şemsiye olsun? yağmurda ıslanacaksam da kendim ıslanayım.
niye biri beni kollamak zorunda hissetsin kendisini? niye birinin omzuna böyle bir sorumluluk vereyim. ki bu sorumluluk erkek içinde zor. sürekli 'sen erkeksin. evin direğisin. onu getir, şunu yap, bu eksik'... hiç bir şeye 'bana ne?' diyemiyor erkekler. öyle bir şansı kesinlikle yok. 'evin kirası gecikmiş, ev sahibi geldi. kirayı öde.', 'peki ödeyeyim'den başka diyecek sözü yok. neden? ''evin reisi'' e kadın ne yaptı? hiç! neden? e çalışmıyor. niçin çalışmıyor? kadın çünkü. evin yemeği, çamaşırı, bulaşığı, ütüsü... bir de evin dışında mı çalışacak?
kadın açısından bakalım. ev sahibi gelmiş 'kira' diyor. 'eşime söylerim öder'. e ablacığım sen niye ödemiyorsun? 'ben çalışmıyorum, o çalışıyor. beni alakadar etmez.' lafa bak sanki kendisi o evde oturmuyor.
evlilik kalabalıktan hoşlanmayan, kendi parasını kazanmayı başaran, çocuk istemeyen ve 'o' ulvi kişiyi bulamamış biri için son derece saçma bir şey.
