“Eskiden kız tarafının ve oğlan tarafının ailesi bir araya gelir, yeni çiftin kuracağı yuva için beraber hazırlık yapılır, beraberce yeni ev düzülürdü. Tabii o zamanlar evler genelde bahçe içinde müstakil evlerdi. O yüzden buna “evlenmek” denirdi. Şimdi ise yeni evliler, apartman dairelerinde, yüksek bloklarda, yani katlarda oturuyorlar. Bu yüzden artık evlilik “katlanmaktır.”
sokak röportajı sorusudur. tecrübe edenlerle etmeyenlerin siyahla beyaz gibi ayrıştığı düşünceleri vardır. Aslında isveç'te olduğu gibi 7 yılda 1 düşmesi gerekir. Çiftler mutluysa yenileyebilir.
Kızların icat ettiği bir şey gibi görülmesi erkeklerin egosunu okşasa da tek hayali evlilik olan bazı erkekler de var.
Erkek kardeşimin tek hayali kır düğünüydü. Kır düğünü ile Evlendi, rahatladık ailece. Şimdi aşırı mutlu.
Bazı insanlar evlilik insanı, bazıları değil. Hepsi bu aslında.
Evlilik çift taraflıdır gençler.
Kadın erkekle, erkek kadınla evlenir.
Sorumluluk her iki taraf için de söz konusudur.
Anlamadığım şu, kadın nasıl kendini evlilikle garanti altına alıyor? Tercihiniz çalışan bir kadınsa, böyle biri ile evlenirsiniz. Durum böyle olursa da oturur ev işlerini bölüşürsünüz.
Evlilikte ne kadın ne de erkek kendini nimetten saymamalı. Fikrim budur.
bazen kendi kendime diyorum, evlenmek barklanmak, mutlu olmak çok istiyorsun ama evlilik öyle kendi kendiliğine yürümüyor galiba. en iyisi sen mi, otur oturduğun yerde biraz daha, karşına iyi biri çıkana kadar böylesi hayırlıymış. de diyorum.
