"cin" konusunu işleyen filmlerdir kendileri. fakat nedendir bilmiyorum, el cin bunlardan biri değildi. korkmaktan ziyade güldürmüştü. aslında bizim korku filmlerimizin bir kısmı cok basit ve saçma geliyor ama cin muhabbeti yine de beni korkutuyor genel olarak. hani böyle kontrol edemediğim, göremeyeceğim bir varlık olgusu korkunç benim için.
film olmasa da korku olarak babamın borçlarımı öğrendiği anı tek geçerim yine de. *
Açık ara sinister.
Şuna çok rahat inanıyorum ki; bir korku filmini korku filmi yapan müziklerin uyumu ve müziklerin atmosferle birleşip verdiği gerilimdir.
Bu açıdan belki benim için sevdiklerini kaybetme korkusu, kapalı alan korkusu, karanlık ve yalnızlık korkularını bilinç altımdan fırlatması sebebi ile bu film beni bir başka etkiledi.
Sinister bbq scene yazıp karşınıza çıkan videoya bir bakın, filmden bir kesit. işte orda çalan müzik veya sesler topluluğu aklımdan yeni yeni siliniyor. Ayrıca piano ile çalınan kısımları da beni inanılmaz geriyor, sanki üzerime kara bulutlar çöküyor.
Bu bahsettiğim müzik sanırım filmden önce korkunç müzikler yapan bir grup tarafından icra edilmiş ama şimdi onu arayıp bulamam.
