15 yıl önce falan olması lazım. yazdı. bir misafirlikteyiz sanırım. 4-5 katlı bir evin çatı katındayız. neyse annemler, terastalar, benimde canım sıkılıyor. acayip. çocuk da yok oynamak için. neyse o vakitte o katta dolaşmaya başlıyorum. ileriden bir tabela ışığı gözüme çarpıyor. "ne lan bu?" deyu merak ile ilerliyorum yavaşca. derken sağ ayağımın betona basmadığını hissediyorum. o boşluk hissini yaşamaya devam diyorum. iki parmağım kiremitlerin arasında havalandırma boşluğunda sallanıyorum. (o anda nasıl yapıştıysam artık?!) derken bizim akrabalardan birisi beni görüyor, bağırıyor, birisi kolumdan tutup çekiyor. ve evet su içiyorum, bağırmıyorum.
17 ağustos depremi anı yeterince korkutucuydu. Uykulu halimle yatağımdan babam kucaklayarak kaldırmıştı beni. beşik gibi sallanıyorduk. pijamalarımla ve yalınayak inmiştim aşağı. civardaki evlerin yıkılışına şahit olurken "anne ölecek miyiz?" diye sorduğumu hatırlıyorum. sonraki bir yıl psikolojik tedavi görmüştüm. hayatımdaki en korkutucu an işte o geceydi.
sürücüsü yerinde olmayan freni boşalmış dolu bir beton kamyonunun yokuş aşağı düzgün hızlanan hareket yaparak maksimum hızı ile santimetrelik mesafeyle yanımdan sıyrılıp geçtiği an.
6 yaşındayken köyde gece yarısı bahçeye çıkmıştım etrafa bakınıp lavaboya girdim çıktığımda ışık aniden söndü kadınların ve çocukların acı dolu haykırışlarını duydum bahçe yanıyordu adeta bağırıp çöktüm dizlerimin üstüne bi süre bekledim kimse gelmedi hala fısıltılar devam ediyordu korkudan ellerim titriyordu kafamı kaldırdığımda köpeğimin kapıdan atlayıp bana geldiğini gördüm başını koluma dayayıp omzuma nefesini veriyordu o gece benim için akılalmaz bir dönüm noktasıydı kırmızı Işık'tan karanlıktan ve seslerden uzak durur, kaçar oldum o köpeği gömerken kardeşimi dostumu kaybetmiş gibi hissetmiştim günler boyu kendime gelememiştim ne zaman bir karanlık görsem gözüm karanlıkları aşıp gelen bodur'u arar.
yıl 1997scream filmini sinema da izledikten sonra gece o karanlık yolda yürümek ve asansörü olmayan apartman da altıma zıçarak 4 ncü kata çıkmak beni çok korkutmuştu be sözlük.
