Bir iki gün önce iş yerinde masanın üstünde duran kaplanmış kitabıma *aaa bu da neymiş diye çekirge gibi zıplayan gerizekalı adam.. Gece bile aklıma geldiğinde sinir oluyordum.. Bi sor önce,bakabilir miyim de...
oturduğum apartmanın yöneticisidir. ben albay emeklisi diye kendisine saygı gösteriyorum adam yüzüme telefon kapatıyor. asker milletinin kafa ne yazık ki postal kadar boş, saygı sevgi konusunda da daha yetenekleri mandalar olduğuna eminim.
Sinirden çıldırmanın nerdeyse eşiğine geldim telefonun sürekli donup kilitlenmesi yüzünden.
B.mbok hayatım yüzünden ne telefonu değiştiriyorum, nede işe girip çalışabiliyorum.
