2005 yılıdır. okul yaz tatiline girmiş, 6 cd'li korsan gta san andreas hata vermeden bilgisayara yüklenmiş. bütün yazı beraber geçirdiğimiz kuzenimle oyunu bitirmişiz, gece sabaha kadar tır oyunlarında direksiyon sallamışız. sabah acıkınca döke saça yaptığımız omletler...
#doların 1.5 (milyon), asgari maaşın 100 dolar olduğu günler. 2002 felan.
türkiye’deki aç köpekler, biz izine varınca bavulun etrafına dizilip, acaba çikolata getirdiler mi diye sabırsızca bekliyorlardı. şimdi çikolatayı geçtim, 2 senelik iphone’ları beğenmiyorlar. seviyeye bak. iyyy ayfon 12 mi, ben kullanmam bunu, 14 pıro maks yoh mu. sonradan görme görgüsüzler. peee.#
Aç köpek sensin lan it! Komik olduğunu mu sanıyorsun? insanlara bakış tarzın karaktersizliğini açık ediyor. Elin gâvur elleri sana tapulu mu gavat! Madem o kadar reisçi'sin ve ülke çok iyi; ne fok yemeye orada duruyorsun? Çık gel dürzü!
2020.
Ama dönmek istediğin yıl desen 2015 falan. Leyla ile Mecnun dizisinin çıktığı zamanlar. Memleket olarak iyiydik. Ne Suriyeli vardı ne ekonomik problemler. Dolar 2-3 tü
Kuşkusuz bu yıldır. ilginç şekilde aynı zaman tam aksi için de bu yıl derim. Derrida'nın differance kavramına pratik örnektir. enteresan, rabbimin inayetiyle.
tam anlamıyla 2000 -2003 yılları arasıydı. annem hayattaydı, fenerbahçe ve beşiktaş galatasaray' a ve futboluna yaklaşamıyordu bile, heyecanım yüksekti, hayallerimi gerçekleştireceğime inanıyordum, okulda iyi bir atmosfer eşliğinde eğitim alıyordum.
sonra izmir' de üniversite okudum. çok güzel kızlarla çıktım. izmir bana hep pozitif enerji verdi. 2003' ün sonbaharından beri kötü hissediyorum. zaten annem de öldükten sonra hiç eskisi gibi olamadım.
