Son zamanlarda çoğu insanın benim gibi ulaşamadığını düşündüğüm nadide kelime: Huzur. içten pazarlıklı, maddeci, bencil, boş insanların nüfusunun günden güne artmasıyla, maddi sıkıntılarla, sınav stresleriyle, aile problemleriyle, bazen de saçma sapan bir komuşunun gürültüleriyle ve bireyin gittikçe kendi yalnızlığına hapsolmasıyla huzurlu günler de git gide uzaklaşmıştır. Bazen ilk çağda yaşamak daha cazip gelir kişiye. Bu düşünülmeye başlandıysa gerçekten ciddi sorunlar baş göstermiş demektir. Huzur sağlanması zor, kaçırılması çok kolay bir duygudur ya da kavramdır diyelim. Son geçirdiğim huzurlu gün ise kuaförde yakın bir erkek arkadaşımın saçlarına kaynak yapılarak uzatılmasını izleyerek geçirdiğim gündür. Küçük mutluluklardır belki de huzur.
nezaman hatunlaysam o günüm en huzurlu günümdür .yada ailemle balkonda içtiğim çayda bünyemi huzur kaplar yanı illa uç bişey olmasına gerek yok kı . yahu herkes mutsuz herkes huzursuz mu cidden?
