telefonum, bilgisayarım, kehribar kolye.
bir de benim için kıymetli olan eşyalar var, kitaplarım, ilkokula giderken annemin bana aldığı kuğu ve kardan adam biblolar, maskotlarım.
Bilgisayarımdı o da çöktü ama şöyle iç dış itinayla hala siler dururum. Aynı yüzüklerin efendisi smeagol gibi eşya bana zarardan başka bir şey değil ama ben hala kıymet veriyorum.
yoktur, çok pis bir huy ama kıymet bilen biri değilim, en azından eşyalar konusunda birinin verdiği bir şeyi uzun yıllar saklayamam falan, o yüzden yoktur kıymetli bir eşyam..
kıymetli eşyam yok. kıymet verdiğim insanlar var. hiç mantra yapan budistleri seyrettiniz mi? aylarca uğraşarak kendileri boyadıkları kumlardan geometrik şekiller yapar, sonra onu bir çırpıda yokeder, dünyevi her şeyin geçici olduğunu, hiç bir şeyin bize ait olmadığını anlatırlar. ben de olaya böyle bakıyorum.
