depresyondan çıkmak için hiçbir şeyi denemeyip sürekli bahaneler bulmak. kendimi sevmemek, kendime değer vermemek. sürekli içime atmak. böyle giderse kalp krizi geçirirsem şaşırmam. zaten ailede genetik...
insanların iyi olduklarına hemen inanıp, hemen onları kabullenip ve sevip, hemen onlarla dost olmak, hemen yardımlarına koşmak, ve asla beni kullanmıyor olmalarına inanmak.
10 sene kadar uzun bir zamanı, 1 saniyelik bir süreyi bile hak etmeyecek yapıda birine harcamış olmak.
bu hatamı kabul etmemekte direnmem de ayrı bir büyük hatam tabi. hatamı hemen fark edip 10 senelik bu kaybı önleyebilirdim. yapmadım...
onun hayatımda bulunması, önceleri muhteşem bir fikir gibi gelmişti ama bunun büyük hata olduğunu anlayana kadar hayat kotamdan 10 yılı harcadım. bu hata, hayatımda yaşadığım en büyük ve telafisi mümkün olmayan bir hatadır. çünkü bir başkasının egosu için kendi hayatımdan boşa harcanan, geçip giden, heba olan bu büyük zaman dilimini geri almak, ne yazık ki mümkün değil.
Bir daha yapmayacağım diyorum ve kendimi yine yaparken buluyorum. Ve yine sinirleniyorum. Bin bir güçlükle toparladığım kalbim yine paramparça oluyor. Hepinizden nefret ediyorum.
