Özellikle sözlükte yazmaya yeni başlamış, "+" (yazıyla yalnız -artı-) sevdasına düşmüş ve eksilenme korkusuyla; "acaba düşüncelerim ayıplanır mı" diyerek sözlüğe asıl düşündüklerini aktarmayan, onun yerinde revaçtaki fikirleri benimseyen yazarın trajik durumudur.
Aslında ne düşündüğü pek de önemli değildir, onun için önemli olan sözlükte yaygın olan düşünceyi benimsemek ve bu yolla sevilen bir yazar olmaya çalışmaktır.
Tabi ki onu bu yollara iten faktörler arasında bazı sözlük yazarlarının yazarın edebiyatına, yazı kalitesine değil de onun düşüncelerine oy vermesidir. bu durumda "+" sevdasıyla yanıp tutuşan yazarımız da haklıdır fakat kişiliğinden taviz vermesi, birileri için yazmaya çalışması da bir o kadar vahimdir.
Öyle bir zaman gelir ki bu yazar artık eksilenen entrylerini silmeye başlar, işte o zaman durum gerçekten vahimdir.
insanın doğasında vardır. içine girdiği yeni ortama uyum sağlamak, arada parlamamak, sırıtmamak için ağırlıklı olan düşüncenin, tavrın, görünüşün takipçisi olur.
yeni yere, yeni insanlara ayak uydurmak için seçilmiş olan kolay yoldur.
bazen bilinçli, bazen ise farkında olmadan yapılan eylemdir.
bunun daha kötüsü, ortama alıştıktan sonra kendi -esas- fikirlerini ifade etmek isterken tereddüte düşülmesidir.
ondan da daha kötüsü, bu fikirler paylaşıldığı zaman ortaya çıkacak olan kendiyle çelişiyor görüntüsüdür.
cesur olmak gereklidir ilk aşamada... sonrası çok daha zordur.
