19 yaşından 21 yaşına kadar bakırköy-bahçelievler hattında minibüs şoförlüğü yapmıştım. Minibüs yine bizimdi. Yoksa benim gibi özel okulda okumuş şımarık büyümüş, araba kullanmayı yeni öğrenmiş birine kim verecekti minibüsünü? Evlenmiştim. Mecburen çalışmak zorundaydım.
iğrenç bir işti. Kürt şoförler beni feci eziyordu. Yolcularımı alıyorlardı. Yolcular "alır mısın?" , "indirir misin?" Dediği için sinirden çıldırıyordum. Neden alır mısınız? indirir misiniz? Demiyorlar diye. O güne kadar Hayatımda hiç kimse tarafından böyle bir muameleye maruz kalmadığım için psikolojim bayağı bozulmuştu.
Mobilya mağazasında çalışmak. 12 saat boyunca 1 dakika bile oturmama izin vermiyorlardı. Oturmak yasaktı. Eski çalışanlar arada sıvışıp dinleniyordu katlarda ama beni hep giriş kata dikiyorlardı. O zaman anlamıştım insanların ne kadar hain olduğunu. Ahım yerde kalmadı ama battı mağaza.
