Aşırı sıcaklardan ötürü ağaç altında kalıyorum. Güneş etkisini yitirmeye başlayınca zebra sürüsünü gözüme kestiriyorum. Tecrübesiz genç zebrayı devirene kadar belam sikiliyor. Akşam serinliğinde nehre iniyorum. Su aygırlarının çamurla eğlenmesini mide bulantıları eşliğinde izliyorum. Hava iyiden iyiye kararmaya başlayınca yuvana doğru gidiyorum.
Yılda gördüğüm 2, 3 zzırtlana tepikti, çalı diplerine işeyip iz bırakmaydı, maymun sikmektş falan derken epey geç oluyor. Eve geçip istirahate çekiliyorum.
Rakı almaya çıktım. Tekelcim kapalı. Zaten biliyordum bu saatte açmaz, karfur a yürüdüm o da kapalı... Daha şimdiden 63 adım attım, meşakkat içinde yürümeye devam...
Burası kaldırım. Şu otları kesin. Bu cühape hiç çalışmıyor yav. Kaldırımda yürüyemez hale geldik nerede bu belediye?
Eski bakkalıma geldim. Hikmet ve Mehmet abiler devretmiş 20 gün önce. Mehmet abi kalp ameliyatı olmuş, daha gencecik ve zapzayıf adamdı. Rakı yok abi daha ruhsat muhsat dedi pekala dedim. Sigara? Parliament reserve yok. Başka Parliament? Abi maalesef. Dedim madem içeri girdik ver oradan bir şeftalili aysti...
Kuşkusuz ilgiyle okudum. insanın her şeyi tecrübe edemeyeceği, bazı şeyleri başkaları aracılığıyla deneyimleyeceği bir hayatta olduğu düşünülünce yukarıdaki yazı yaşamımda gerçekten yaşamadan edindiğim değerli bir tecrübe oldu. Etrafımdaki insanlar yüzümdeki aydınlanmayı görünce yazıyı gösterdim. Hemen hemen herkes oracıkta bu sözü geçen bir günü okuyunca ufuk patlamasından bayıldı. Umuyorum her geçen günü bizimle böyle paylaşır ve hayatımıza referans olmaya devam eder.
