ıstanbul'da üç kere üç ayrı yerde motorsiklet önümden hızla teğet geçti, sonuncusunda kıl payı kurtuldum. milleti araba ezer, bana da sanırım motorsikletler düşman.
lağım çukuruna düştüm.
çatı arasında kafama çivi girdi.
iki kere yangının ortasında kaldım.
yalancı difteriden ölmek üzereyken, boğazımı kesip nefes almamı sağlayan doktor sayesinde kurtuldum.
iki katlı müstakil bir evde oturuyorum. Benim odam üst katta alt katta mutfak oturma odası falan var. Bodrum katı yok binanın altı beton temel. Bugün günlük sporumu yaparken topuklarım zeminde epeyce ses çıkarıyordu 'şimdi memlekette olsaydım alt komşu hemen oklavayla falan tak tuk diye tavana vurup uyarırdı diye düşünüp güldüm ama tam gülerken alttan aynı memleketteki gibi sesler geldi.
çok eskidir... erken boşanmışım. moralim sıfır. ama öyle erken boşanmışım ki... ortam hazırlanmış, olay olmuş, ben üç gün öncesinden yani.çok erken, o derece. hala rüyalarıma girer, kan ter içinde uyanırım.
çok eskidir... erken boşalmışım. moralim sıfır. ama öyle erken boşalmışım ki... ortam hazırlanmış, olay olmuş, ben üç gün öncesinden yani.çok erken, o derece. hala rüyalarıma girer, kan ter içinde uyanırım.
senelerdir yalnız yaşayan biri olarak nasılsa bi gece yatağımdan ürpererek kalkıp oturma odama gelme gereği duydum. karanlıkta oturma odamdaki elektrik anahtarının önünde duvara yüzü dönük şekilde duran kızkardeşimi farkettim. uyku sersemi ışığı açasım da gelmedi amına koyim. "nabıyon kız bu saatte?" dedim, sadece bakıp omuz silkti.
yalnız kıyafeti tuhaftı. kağıt yandığında oluşan ince korlar gibi parıldıyordu. yüzü de çok şaşkın ve yorgun görünüyordu. takmadım. gidip dolaptan bi soğuk su içip yatağa döndüm.
sabah olayı hatırlayınca bi kaç gün eve girmekte zorlandım. kızkardeşim o akşam bende değildi çünkü. orada o saatte o kıyafette..
soğuk bir kış gecesiydi. birden babaannemim bağırtısıyla uyandık. gözlerimi açtığımda dumanı ve alevlerin her tarafımı kapladığını gördüm. hemen koştum anne babam da bağırıyordu. babamın kucağından küçük kardeşimi aldım babam da babaanneme yardım ediyordu. güç bela kapıdan dışarı çıktık. bahçede annemler ağlarken ben öylece bakıyordum yanan devasa alevlere. çocukluğum gençliğim anılarım hepsi ama hepsi kül oluyordu. o an benliğimi de kaybetmekten korktum. kendime geldiğimde babamın attığı tokatın acısı yüzümdeydi. korkunçtu çok korkunç.
yuruyorum, issiz bir yaz gecesi... Her yer karanlik, oskak lambalarinin altinda yrasalar ucusuyor... Etraf her zamanki gibi at boku kokuyor, sicak esen bir ruzgar var... Cop tenekesinin yanindan gecerken "myaaaav" diye bir kedi sicradi odum bokuma karisti sozluk...
alsancak behçet uz çocuk hastanesinin sokağının köşesindeydim. önümden hızla koşarak genç bir adam geçti tam durdum ne olduğunu anlamadan kafamı sağa çevirdim lacivert kıyafetli bir adam gözümün önünden hızla koşarak geçti ve yerden bir ses geldi. başımı yere doğdu eğdim ve 9mm cz yerde duruyor. eğildim silahı yerden aldım, silah kuruluydu horozu gerideydi mermi namluya sürülmüştü. kafamı tekrar kaldırdım az önce gördüğüm gri kıyafetli kişi bir polismiş kapkaçıyı kovalarken makinayı önüme düşürmüş. silahını kendisine verdim, kapkaççıyı tekrar kovalamaya devam etti.
