1. Bağdattayım. Otel odasında gece babilin orada. Gece banyodan emrah gel emrah gel diye ses geliyor.
2. Sakarya da annanemin evindeyim. Gece 2 köpek camın altına geldi siyah. işte burada oturuyor şimdi burada diye konuşuyorlar tırsmıştım..
3. Libya da kaddafinin çadırında görevliyim . Sirte de çöle gidiyoruz gece. Kum fırtınası çıktı. Fırtınanın içinde yürüyen insanların karanlıkta görüntüsü .
Yurtdışında ünlü bir arkeoloğun mezarını ziyarete gitmiştim. Ziyaret sonrası mezar taşlarında, ölüm yılı, kim olduğu, ismi falan nedir diye merak edip okuyor ve bir taraftan mezarlar arasında geziyorum. Yine böyle bir mezar taşının üzerinde yazanları okurken, Birden iliklerime kadar hissettiğim elektrik çarpmasına benzer ani bir çarpıntıyla irkildim. O an farkında olmadan bir mezarın üzerinde durduğumu farkettim. Kendimi hemen kenara atıp mezarlıktan hızlıca uzaklaştım.
Ergenliğin en azılı zamanları istanbulun muhtelif bölgelerinden birinde bulunan bir parkta çeşitli yollarla kafa koltuk altına alınıp taşınacak kıvama gelmiş gır gır şamata bir miktar aşk acısı derken eve gitme kararı alınır sallana sallana oldukça büyük sayılacak parkın çıkışına doğru gülerek ilerleyen 3 ergen birden bire aynı noktaya kitlenir tahmini 5 metre uzağımızda duran insan boyutlarına aykırı pardüsülü şapkalı bir adam gözlerini dikmiş bize bakmaktadır grubun en mal ve kavgacı olan üyesi bendeniz ileriye doğru iki adım atarım adam ise bir adım atar ve o ana kadar titreme dozunda üşüyen ben alev alev yanmaya başlarım adamla aramıza 2 adım bir mesafe vardır nispeten uzun sayılan ben adamın pardüsüsünün düğmelerine bakıyordum kafamı yukarı kaldırmaya cesaret edemedim ha ufak bir detay adamın elinde ki çapa tarzı şey beni biraz ürkütmüştü tam geçen zamanı hatırlayamamakla beraber ağzımdan pardon abiğğ gibi birşeyler döküldü sanırım bu arada elim arka cebimde ki çakıma doğru yavaşça gitmekteydi adam o güne kadar duymadığım ve asla duyamayacağım sakin ve babacan bir ses tonuyla çocuklar bu saatte buralar tekinsiz hadi evinize bakalım dedi elinde çapa kapı gibi bir adam saat gecenin 2si ve bize gidin diyor pek tabi bu öneriye uyduk parkın çıkışına doğru yaş akan gözlerimizle koşar adım ilerlerken durdum ve arkama baktım hiç kimse yoktu işin tuhaf yanı koşsa dahi o mesafe tamamen düzlük olduğu için saklanacağı bir yerde yoktu kendisinin arkadaşıma döndüğümde resmen terliyordu şubat ayı ve adam terliyor sonra ki diyalog.şu şekilde gelişti
b: hacılar o neydi?
a1-a2:sessiz sadece takırdayan dişleri duyuluyor
b: lan konuşsanıza yanıyorum zaten sıcaktan
A1-a2: aynı anda bende aq diye tamamladılar lafı son paramızla taksiyle gidebildiğimiz kadar uzağa gittik ve eve yürüdük bu olaydan 3 ay sonra üç kafadar okul çıkışı o bölgeye gitme kararı aldık gezdik banklarda anırarak güldük vs parkın girişinde ki simitçinin yanına gittik simitlerimizi kemirmeye başladığımızda;
-Lan hatırladınız mı mevzuyu nihohohoho dedim ikisininde suratı düştü yine demir parmaklıkların üstüne oturduk klasik mubabbetlerimizi yaparken simitçi dayı lafa atladı biraz onunla konuştuk laf lafı açtı bu dayımızda bazı geceler içiyormuş ben cesaret edip anlattım ve o an bu olayı bu kadar korkutucu yapan detay dayının ağzından döküldü;
-Lan demek ben sıyırmamışım gördüm lan şerefim üstüne gördüm ben daha elde ki çapayı söylemeden çapa demesiyle zaten simitlerin kalanını ufalayıp kuşlara attık ve bu olay bir daha hiç konuşulmadı dost meclisimizde aradan geçen 4 yılın ardından bu parkın adını google yazdığım anda yaşadığım şok tarif edilemezdi yaşları 17 ila 19 arasında değişen 3 gençten 2si bu parkta madde alırken baygınlık geçiriyor bir diğeri ise elleri kırık halde bulunuyor saldırının çekiç!!! benzeri bir aletle yapıldığını belirten polis ekipleri diye devam eden satırları okudukça o gece ki sıcaklık basıyor beni ve sayfayı olanca hızıyla kapatıp bir sigara yakıyorum.
Yeni eve taşınmıştık. Haliyle Apartmanda kimseyi tanımıyorum.
Bir sabah gittim ekmek aldım. Döndüm asansörü çağırdım, asansör geldi kapısını açtım, içinden soğuk bakışlı ruh gibi küçük bir kız çocuğu çıktı. Merhaba dedim cevap vermeden bastı gitti. Neyse bindim asansöre bastım bizim katın düğmesine, kapıyı açmamla bizim ruh bakışlı kız karşımda. tam o sırada merdivenlerden pıt pıt birisi iniyor, lan gene aynı kız. Ananı sikim Noluyoz dedim içimden? SONRA biri asansöre bindi indi, digeri merdivenlerden inmeye devam etti. Ben şok halinde olayı çözmeye çalışıyorum.
bazen yorgunluk veya başka etkenler de sanrılar görmemize sebep olabilir. az önce hafif uyku modundayken kedim gelip ayaklarıma sürtündü. tabi bunda bir tuhaflık yok. ta ki rahat uyumak için kedimi odaya kapattığım aklıma gelene kadar. gerçek miydi sanrı mıydı bilemiyorum. ama tüylerim ürperdi.
Hayatta kaldım. Türkiye gibi bir ülkede 27 yıldır kolum bacağım bana ait olarak, sakatlanmadan delirmeden hayatta kaldım. Bundan esrarengiz olay mı var.
bizim evin önündeki caddeye tramvay hattı yapılıyordu ve haliyle sokak lambalarını falan söktüler sokak zifiri karanlık. kadının biri rayın kenarında dikilmiş bekliyordu. döndü bana uzun uzun ve sert bi şekilde baktı ben kafamı cevirdim 3-5 adımdan sonra yine baktım kadına kadın bidaha baktı ve o esnada tüğlerim diken diken oldu. karsı yola gectim kadında başka bi sokağa doğru gitti. eve nasıl geldiğimi anlamadım aklım götüme girmişti o gün.
Yakın bir dostumun köy evinde kalıyoruz. Tek yaptığımız gezmek denebilir. Yoruluyoruz tabi 3 kişi birbirimize tutunarak geliyoruz eve. Biraz dinlendikten sonra. Duşa giriyoruz sırayla sonrasında direk yatağa atıyoruz kendimizi. 2 katlı ev ama ilk katın kanepelerini kullaniyoruz sadece. Benim yattığım yer direk pencerenin önü, kafamı kaldırıyorum direk meydana giden yolu görüyorum. Köpekler susmak bilmiyor sanırsın çete savaşı yapıyorlar. 3 saat kıvranıyorum kanepede. Uyku yok. Köpekler vardiyalı çalışıyor resmen 5 dakika bir ara mola oluyor sonra yeniden. Saate bakıyorum 2 civarı. Yeniden koyuyorum kafayı yastığa. 5 dakika sonra dalmaya yakın. Tam pencerenin önünde bir şey var. Odanın ışığını engelliyor. Bir hırıltı var ama köpek değil. Tabi ben şok. Kımıldayamıyorum. Şimdi baksam kesin kalpten giderim. Köpeklerden ses yok. Sonra ışık odaya yeniden vuruyor. Hırıltı yavaşça kesiliyor. Arkadaşlara sesleniyorum direk ama ses yok. Kendimi koruyucu battaniyeyle sarıyorum. köpeklerin sesi hiç gelmiyor. Sabaha kadar sakin bir uyku çekiyorum. Anlatıyorum beş yaşındaki bir çocuk gibi gülüyorlar. Halen daha dalgası geçilir ama beklesinler o canavarı bulup gururumu geri alacağım.
gittim ampul aldım geldim. üstümü başımı çıkarmadan şunu bir takayım dedim. neyse anahtar kapalıyken taktım ne olur ne olmaz diye. o an içime doğdu dedim ulan kesin bir bokluk vardır. bakkaldan ampul aldık ama hayırlısı.
sonra sadece kolum içerde kalacak şekilde kafamı koridora doğru uzatıp anahtarı açtım.
çat! ampul patladı ana panodan şalter attı.
sikeyim yapacağınız ampulün tungsten telini !!
bir gün aşağıdan kapı ziline basmıştım. Annemin evde olup olmadığını bilmiyordum ama homurdanarak bir ses sanki kim o gibi bir şeyler dedi ben aşağı kapıdayken otomata bastı içeri girdim. Dedim annem evde herhalde. Yukarı çıktım. Kapı aralanmış. Annem kapıyı açtı içeri gitti sandım. Son ses müzik. Etraf karanlık. Müziği kapamaya çalışıyorum olmuyor. Uğraştım en sonunda kapadım. Der iken evin tüm ışıklarını yakıp ardında da annemi aramıştım telefonla neredesin diye. Dışarıdayım dedi . Evde hiç kimse yoktu hırsız girebilir mi diye kontrol ettim ama eşyalar da yerindeydi. Kapıyı da kilitleyip çıktığını bana söyleyince ben müzik açıktı dedim. Nasıl olur televizyonu hiç açmadım ki dedi.
biliyorum, durumu olan okur, olmayan okumaz. bugün yolda yanan Tofaş marka araba görünce birden bire aklıma geldiği için yazmak istedim.
bundan yaklaşık 2 yıl kadar önce, yazın ailemle teyzemlerin yazlığına gitmiştik. o zamanlar babamın en sevdiği çocuğu olan tofaş marka arabayı arkadaşla alıp oranın üst taraflarında bi' tepeye civardaki diğer arkadaşlarla içmeye gittik. neyse birkaç kişi daha katılmıştı bize sonradan, kalabalığız, içip eğleniyoruz. derken sabah saat tam 4'e doğru araba yanmaya başladı alt taraftan. muhtemelen kuru otlara atılan bir sigara yüzünden. neyse ki hep birlikte zor da olsa söndürdük arabayı bi' şekilde. söndürdük ama motordaki kablolar yanmış, kaporta falan kararmıştı. her neyse, döndüm sabah 6 gibi eve. ve ne işi varsa o saatte, babam avluda karşıladı beni. dikilmiş bahçenin ortasına, üstünde atlet, altında çizgili pijaması. benim yüzüm falan is içinde, üst baş rezil ama o hiç bakmıyor bile yüzüme;
"baba" dedim. bi' yalanlar falan kıvırmaya çalışacağım ama fırsat vermeden "sus, içeri git" dedi gözlerini arabadan hiç ayırmadan. buğulu gözlerle ileriye bakıyordu gözlerini kırpmadan. neyse girdim içeri, anneme "ne işi var ya bunun bu saatte ayakta" diye sordum, "ne bileyim oğlum, kalktı sabahın 4'ünde, içim yanıyor hanım dedi, bir daha da uyumadı, dikildi orda öylece" dedi.
ulan diyorum, aşka bak. adam telepatik bir bağ kurmuş arabayla. saniyesinde hissetmiş. orda yanan başka bir şey olsaydı yeminle umurunda olmazdı adamın, devam ederdi uykusuna ama arabanın lastiği bile inse, kalkardı sabah 4'te "nefesim kesiliyor hanım" diye.
Metafizik sayılmasa da 'creepy' dedirten cinsten bir olay yaşamış bulunuyorum gün itibariyle. Yazlıktayız ve bulunduğumuz daire 3.katta..yemekten sonra tavuk kanadı artıkları poşetlenerek kapı önüne konuldu ve yaklaşık 1 saat sonra kapı açıldığında, dibine kadar kemirilmiş ve düzenli sayılabilecek şekilde dizilmiş kemiklerle karşılaşıldı...bildiğimiz kadarıyla apartmanda evcil hayvan besleyen yok. Sokak hayvanlarının burunları 3.kattaki kokuyu alacak kadar keskin midir, keyiflerince apartmanlarda at koşturuyorlar zaman zaman da bizler mi bihaberiz bilmem lakin yalnız olsam burda 1 gün dahi durmazdım diye tahmin ediyorum sözlük.
evinin önünde 1 saat beklediğim kızın benim evimin önünde 1 saattir bekleyişi. telefon icat edildiğinden beri böyle esrarengiz bir olay yaşanmamıştır. bu hariç.. *
bundan on yil kadar once lise yillarinda gece ruyada ucak kazasi oldugunu gormek sabah kalkip kahvalti yaparken tv'de çin'de gece dusen ucagin enkaz goruntulerini havadan gosteren haberi seyredip kaza saatine bakinca gece 3'te dustugunu ogrenmek.
gece geç saatte ablam yeğenimi uyutmaya çalışıyordu ne yaptıysak çocuk uyumadı neyse ışık açık bir şekilde benim gözlerim kapalı ablamda ayağında yastık koymuş uyutmaya çalışıyordu. ablam en sonunda sinirlenip bağırdı çocuğa yeter artık uyu diye aradan bir dakika falan geçti ablam benim ismimi seslendi bende ne oldu diye kalktım gözlerimi açtığımda ablam şaşırdı niye kalktın diye bende dedim beni çağırdın o sesi bende duydum ama ben seni çağırmadım dedi ikimizde ne yapacağımızı şaşırdık korkudan bütün ışıkları açmıştık. korkunç olan benim ismimin çağrılması diğer bir korkunç olan şey ise ablamın sesiyle çağırılmaktı.
