bir keresinde taksimden otobüse binmiş eve dönmekteydim. otobüs hınca hınç doluydu.arkada adamın biri kız erkek demeden önüne gelene fortluyordu. millette rahatsız tabi adam gele orta kapıya kadar geldi. kapının ağzında bir kız duruyordu. bu sapık kıza fortlamaya başladı tabi kız ıkınıyor. belli rahatsız en son dayamadı döndü arkasını
-baksana sen bana
demeye kalmadı birden rengi attı ve ağzından çıkan son kelime
Antep fıstığı yerken telefon çaldı o ara tabağa bakmadan ağzıma atıyordum hem konuşup hem yiyordum sonra aldım attım ağzıma yine lakin çok acıydı sonra bi baktım böcekmis ortadan ikiye bölmüşüm böceği şok değil şok şok oldum .
ilkokul birinci sınıfta arkadaşıma uygulamalı film anlatma suretiyle kontrolü kaybedip önden 4 dişini kırmamdır. gerçi zaten sallanıyormuş işini kolaylaştırmışım.
küçükken arkadaşımla; akşam aile ziyareti biz başka soğuk bir odada. döner tekme çalışıyorduk, benim ayak başparmağım karşımdakinin gözüne girince, geçici körlük yaşadı cocukcağız. peder bir telaşla hastaneye götürdü. ama gözünün yaşını ayak baş parmağım da hissetmiştim. şimdi anlatırken de hissettim yok böyle bir olay. şok ediciydi.
yazarların başına gelen psikolojilerini bok edici olaylardır.
üniversitede ilk yılımdı. annemler beni ankara'ya götürüp, yurda yerleştirdikten sonra aynı gün içerisinde izmir'e geri dönmek için yola çıkmışlardı. Babamın birkaç saatlik uykuyla duruyor olmasından ve bu sebeple oldukça yorgun olduğunu düşündüğümden mütevellit, o gece ankara'da kalmaları için gereğinden fazla ısrar etmiş, ama ikna edememiştim. Derken bunlar yola çıktılar. yurtta kimseyi tanımıyordum, açıkçası tanımakta istemiyordum. hepsi gözüme çok itici görünüyordu. Sanki tüm soğuk nevalelerin toplandığı bir yurttu burası. neyse annemlerin gittiği gibi içim sıkılmaya başlamış, tabiri caizse içime bi öküz oturmuştu ve beni fazlasıyla ağırlaştırmıştı. Eşyalarımı bile güç bela yerleştiriyordum. ağlayasım vardı. dokunsalar ağlayacaktım, ama dokunmuyorlardı..
aradan epey zaman geçmişti ve annemleri aradım. annem Afyon'da yemek yediklerini söyledi. izmir'e yaklaşınca beni aramalarını söylediğimde telefonun şarjı bitmemiş olursa arayacağını söyleyip, hüzünlü bir ses tonuyla vedalaştıktan sonra kapattı telefonu. Yatağımı bir an önce yapıp, içine girip ağlayasım vardı. Nereden gelmiştim lan ankara'ya?!
Neyse aradan yaklaşık 3 saat kadar zaman geçmişti tekar aradım babamı ve telefonu kapalıydı, şarjı bitmişti demek ki. anneminde telefonu yoktu. yapacak birşey de yoktu öyleyse..
tekrar, -kendimi evimde gibi hissetmemi sağlayan mis kokulu renkli nevresimlerle biraz daha cazip hale gelen- yatağıma girmiştim. Telefondan şarkı dinlerken, telefon elimde uyuyakalmıştım.
Bir saat kadar uyumuştum ki, telefonuma kayıtlı olmayan bir numaradan gelen mesajla uyandım;
"canım kardeşim başın sağolsun, yeni duydum. allah sabır versin."
mesajı aldığım gibi gözlerim kararmıştı.
hemen babamı tekrar aradım telefonu kapalıydı. vücudum karıncalaşmaya başlamıştı. ya da bana öyle geliyordu. evi ablamı aradım, annemlerin gelmediğini öğrendim. sağlam kafaylayken yaptığım hesaplamalarıma göre 2 saat önce evde olmaları gerekiyordu. Ablama ağlayarak aldığım mesajı söyledim. Neye uğradığını şaşırdı. Telefonu yüzüme kapattı. Az sonra tekrar arayıp, mesajı kimden aldığımı sordu.
Sahi mesajı kimden almıştım? Kayıtlı değildi.
Ağlayarak sahibi bilmediğim o numarayı aradım. 'abicim ben ali abin' cevabını aldım. Ağladığım için konuşmaktan ve sorudan ziyade teselli cümleleri duyuyordum. Yaklaşık 1-2 dakika ali denen herifi babamın dayısının oğlu sanarak konuşmuştum ki, sen şimdi erzurum'da mısın? sorusuyla bir an heyecanla irkildim. bi umuttu aslında bu, ama ankara'yı değil de erzurum'u kazandığımı biliyor olamaz mıydı? Olamazmış meğerse. Evet yaklaşık 1-2 dakika sonra olay netliğe kavuştu ve ali denen bu adamın yanlış numaraya mesaj attığı gerçeği ortaya çıktı.
Allah belasını versindi.. Beni aynı anda hem dünyanın en mutsuz insanı, hem de dünyanın en mutlu insanı yapmıştı..
Evet artık Annemin ve babamın sesini duymazsam ölecektim sanki.. işte onlar eve varana kadar, o dakikalar asırlar gibi geçti sözlük.. Oda arkadaşlarımla da değişik bir tanışma merasimi olmuştu. Aslında soğuk nevale falan da değillermiş hani..
Neyse anlatırken yaşamış gibi oldu psikolojim bozuldu lan. Hadi yeter bu kadar, Öperim gıdığından.
Bikaç ay önce yaşadığım beni çok korkutan (ne korkutması altıma sıçtım resmen) bir olay.
Yer:Van
Mekan:Öteki kafe (Bilenler bilir)
Van'da çoğu kafe için iş merkezlerinin yukarı katlarına çıkıyosunuz zaten. Giriş katları, merdivenler de ıssız oluyo çoğu zaman. iki kız arkadaş olarak çıktık kafeden asansörü bekliyoruz, gelmiyo bi türlü arkadaşım dedi "boşver merdivenlerden inelim" Sadece 1 saniyelik kararla inmeden önce aşağıya baktım. Ve bakmasam başımıza kim bilir ne gelecekti. Aşağı katta bi adamın mastürbasyon yaptığını gördüm. Hayvan herifin çok affedersiniz sikini gördüm, yaptığı hareketi gördüm. O da beni görmüş olabilir, arkadaşım görmedi o an onu kafeye sürükledim "noluyo yaa" falan dedi anlamadı tabi.Kafede çalışanları bizi geçirin, rahatsız oldum falan diyorum ama anlatamıyorum da olayı aşağıda. Lan nası dersin herif siki gördüm ben diye! Neyse orda biraz bekledik, çalışanlar bizi geçirdi falan ama çok korktum lan. Aşağı bakmasam insek direkt herif bize napar? Bıçağı mı takar yoksa "ooo kızlar gelin bana katılın" mı der. O adam o kafayla, o psikolojiyle bize ne yapar? Bu da böyle 1 saniyelik aşağı bakma kararımla kurtulma hikayemdir.
1-2 ay evel akşam evde tam yatmaya hazırlanıyorum pat bizim alemci çocukların telefon... 5 dakikaya oradayız kapıya çık...
Apar topar hazırlandım, gelip aldılar beni. Baktım pat torbacıdayız. Bi geldiler, skank, ex, ot ne ararsan var amk. Girdik benzinciye, ateşledik 100 lira. Depo dolunca tüm antalya bizim hesaplarındayız. Halbuki sote 50 tane yerimiz var, şeytan dürtüyor ya bizi götümüz illa kaşınacak. Hadi dedik kundu'ya gidelim. Yolda 2 bira aldım, Havaalanını geçtik, baktık mis gibi boş araziler var. Dedik kundu'ya gitmeye gerek Yok çekelim buraya arabayı. Öyle bir yere çektik ki ne ev var, ne bir ağaç. Tam uçakların kalktığı pistin 50 Metre uzağındayız. Toprağın üstüne mıcır atmışlar, arazinin her yerine de hafriyat dökmüşler. Baya hafriyat yığıntılarının ortasındayız. Dedik mis gibi amk. En azından polis gelse ışığını görürüz, ışığını görmesek sesini duyarız...
Neyse başladık içmeye. Kafalar oldu taşak. Bu arada zırt pırt uçak kalkıyor. Hepimiz kestirir vaziyette yayılmışız koltuklara... Ben national geopraphic'te izlediğim uçak düşürme belgeselini anlatıyorum, yanımdaki kulede çalışan arkadaşının maaşını anlatıyor, arkadaki 'Çin'e gidiş 12 dönüş 9 saat Bilader, çünkü dünyanın dönüş hızından ötürü' falan diyor. Alttan da bi inçe fenomen fm çalıyor. Velhasıl muhabbet güzel, kafalar olmuş Gelibolu. Bunlar hapı da çaktı. Baya uçuştayız yani. Dışarısı Serin olduğundan camlar kapalı, içerisi buram buram duman.
Neyse dedik hadi 3. DALGayı yapalım. Pat yanımızda bi Araba durdu, polis. Amına koyim nasıl geldiklerini 3 adam ayıkamadık. Zınk diye ayıldık desem yeri. indik arabadan, selamun aleyküm-aleyküm selam. Fakat içeriden buram buram duman çıkıyor, tipler kaymış... yanımdaki çocuk arabadan inerken zıvanayı fırlattı, polisler ayıktı. Öbür sigara da arkada bitmişti, o Da camı açıp arabanın yanına atmış, polisin ayağının dibinde duruyor amk. Yanımdaki zıvanayı atınca oraya gittiler, ben de yerdeki diğer zıvanayı polis arabasının altına tekmeledim. Bunlar karanlıkta ara tara zıvanayı bulamadı, bizimki de attığını kabul etmedi. Bu sefer başladılar arabayı aramaya. 20 dakika her yerine baktılar amk. Halbuki oturduğum koltuğun altında cephane var. Napıyorsunuz burada? Muhabbetleri. Hemen bira şişelerini gösterdim; 'abi kundu'da arkadaşlarla içtik, sarhoş dönmeyelim diye arabayı çekip yattık' dedim. Yemedi tabi amk. Ama bi sik de bulamadılar. Haberim Yok, daha bagajda falan kokain varmış, bulsalar öbürlerine gerek bile Yok, hayatımızı sikecekler...
Kimlik, plaka falan gbt'ye girdi baktılar temiz. Durmayın, gidin burdan yapıyorlar. Bizde de yüzsüzlük amk '15-20 dakika takılır gideriz abi' diyoruz. Herifler bastı gitti. ilk 5 dakika durum değerlendirmesi yapıp, şoku atlattık. Tabi kafalar da ayıldı tabi; hemen yapıştırdık bir tane daha, devam amk. Tam o sigarayı attık, pat başka polis bastı. Onu Da farketmedik o karanlıkta yine amk. Bunlar hemen aramaya yeltendiler 'abi bi dakika ya sizden 10 dakika önce geldi abiler rahattayız' dedim. Önceki polislerin tipini tarif edince 'he tamam ihbar almıştık gelmişler demek ki' deyip, durmayın burada muhabbeti yapıp onlar da gittiler. Bizde daha fazla götümüz kaşınmadan kalktık oradan, bi tane de yolda yaptık. *
Velhasıl ilk basılmamıza müteakip geçen 15-20 dakika harbi 10 yıllık adrenalin ihtiyacını karşıladı.
