toplumun ahlak kurallarına aykırı olan, utanılacak durum veya davranış kategorisine girmeyecek olsa, yazarların yapmaktan çekinmemek ile beraber, ilk yapacakları eylemlerdir.
gün içinde milyonlarca kez küfür etsem, duymazlar.
içimden saydıklarımı sesli düşünsem, duyamazlar.
aslında bazen;
sıralayıp insanları, duymalarını istiyorum.
muhteşem değilim elbet, vardır benim de duymadıklarım.
ama görüyorum ya yüzüme gülenleri, işte tam da o anda,
gülme be kardeşim diye başlayıp, oracıkta sıcasım var.
istiklal caddesinde çırılçıplak koşardım. Ayıp olmasından ziyade yıllardır koruduğum ve sahip olduğum şeyi ben dışında orada olan herkes görecek ya, işte o koyar.
Ayıp olmasa önce evlenirim sonra erkek çocuk yapıp askerlik çağı gelene kadar beklerim. Askerde öldürülürse de tabancamı alıp havaya 3 el ateş eder ardından da göbek atıp oynarım.
Sürekli nerde okudun? Mesleğin ne? Evli misin? Gibi soru soran yaşlılara, size ne lan yarram! Diye bağırırdım. Bıktım amk! Otobüste, misafirlikte orda burda sorulara maruz kalmaktan. Tamam efendi adamım ama bir yere kadar. Evet.
Adam geliyor saçma sapan chat entry giriyor, götüyle oynuyor, bilmem kaçıncı nesil iken. biz bir cümle yazmadan çok pardon ama amina koyayım ne zikime uyarı geliyor. Hadi bunu da yazmaman gerekli desene nolur.
Editlen büdüt: eklemeyi unuttum çok ta şeyimdesin-iz.
Alenen bağlama çeken bankacı, satış temsilcisi, tezgahtar, sanayi ustası, emlakçı, galerici güruhuna "yalancıyı siksinler mi" diyememek. Ah bir diyebilsem o lahza o an tarifi imkansız bir saadet ummanına yelken açacağım azizim.
