dayanamadım dolduruyorum..
su sesi. susesi. susesi.
öyle romantik gibi "aay çok güüüzel" diyemiyorum ben mesela. çocukluktan kalma olduğunu düşündüğüm, fizyolojik mi psikolojik mi olduğunu çözemediğim bbir dürtüyle, sürekli çişim geliyor.
normal şartlarda boş boş oturup da iş yerine müdürün gelme saati yaklaştığında harıl harıl çalışıyor mesajı vermek isteyen afedersin karaktersizlerin (afedersinden sonra hafif kaldı ama neyse) müdür iş yerine giriş yapıtığında gayet yavşak bir ses tonuyla ''efeemm günaydınléér'' diyen personelin sesi.
bir gün yönetim odasına çıkıp bunları anlatmayı aklımdan geçirsem de, o şirretlikleriyle beni de, yönetimdekileri de kandıracaklarını bildiğimden susuyorum, susadıkça gidip kendimi serin sulara atıyorum...
öksürük, art arda hapşırık, bazen hıckırık..
tabi cok insani bunlar.. *
ben de androit değilim elbette, ama bazen kendime ceza vermek zorunda kalıyorum, azarlıyorum kendimi ve etrafımdakileri.tamam itiraf ediyorum kendimi azarlamıyorum,hatta cogu zaman sevimli buluyorum ama adil olsun diye boyle yapmaya calıstım olmuyo, baskası olunca dayanamıyorum.* cok dertliyim bu konuda
niye boyle hissediyorum diye cok düsündüm ama hissedyorum iste napim.
mesela, biri boyle birden hapsirinca en yakınımdaki nesneyi kapıp ona fırlatasım geliyo
