yahu düşündüm de ne yapsam ne yapsam şu sıkıntıyı paylaşsam.dedim canım sözlük duyar beni. anlar belki.
yazarların anlık psikolojik durumları.
benimki; herşey gayet iyiye giderken birden tersine dönen dünya sonucunda kötüye giden durumlardan ziyade olumlu bir yaklaşım için umut kapısı açılmış olmasının verdiği iki arada bir deredelik.
nedensizce bir parçamı katlediyorum. bunun sonu pek hoş olmayacak gibi. sezgilerim yalvarıyor: "hey dur!"
bazen geçtiğini sanıyorum, bi tur daha başlıyor.
efkarla yazmaya başlarken, aslında bugün fena değilim der gibi olduğumda, 'hadi ordan kimi kandırıyorsun ki' diye iç karışıklığa sebebiyet verecek kadar değişken olan durumdur.
panik olmuş durumda. endişelerim yüzünden çok gerginim, nefes almam tamamen değişti, ellerim titriyor, dokunsalar ağlarım yaşıma, erkek olmama bakmadan. neden mi böyleyim? bir nedeni yok sadece aklımdaki düşünceler yüzünden böyleyim. kısaca anksiyete bozukluğu var bende sözlük.
sen hiç sebep yokken korku, endişe, gerginlik hissettin mi hemde en yoğun haliyle?
Yalnız ya ama bu anlık değildi sürekliydi of işte bu tarz saçmalayacak kadar depresif. Ve cidden 1000 karakter entry yazdıktan sonra ee deyip silecek kadar gözü kara.
