Yaşadığım bir durum,asarımlar keserimler hikaye öyle mal gibi kalıyosun,güvenemiyosun,inanamıyosun,kabullenemiyosun,
eksik hissediyosun zamanladada o insanı unutuyosun çünkü ne kadar seversen sev sürekli olarak yaptığı hatanın izi kalıyor.
Ha iyileşiyo musun? Ben iyileştim gerçekten güven veren birisi geldiğinde iyileşebiliyosun,yaraların sarılıyor.
içmek, içmek ve daha çok içmek. burada ne içtiğinin önemi yok. içmek kelimesi burada yazara o acıyı unutturacak herhangi bir maddedir. kimi sigara içer, kimi içki vb... tabii sessizliği korumak da yaptığım en önemli iştir. kolay değildir.
birlikte olduğum kadını aldatılacağımı bile bile gece kulubüne bırakmıştım. kızgındı bana. gönlünü alamamıştım. öfkesini saçma sapan bi şekilde atacağını biliyordum. biraz da kontrolünü kaybetmişti o sıralar. ama ilerde tekrar hatırlatacağımı üzeri örtülü şekilde dokundurup uyarmıştım. giderken arkasından bakmak çok zordu o an. ne çeşit bir piçsin demeyin, karşısındakinin sadakatini gerçekten görmek herkesin hakkı. derken işler yoluna girdi. böyle olacağını önceden biliyordum ne yazık ki. sonra şey oldu. bi gün birlikte uzanırken şimdi "senle çok mutluyum, her şey çok güzel. bu böyle sonsuza kadar devam etsin istiyorum ama biliyosun sonu yok" dedim. o bi şok etkisi yarattı. sonra omzumdan çekiştirilmiştim. "saçmalıyosun, dinle beni.." "bir şey yapamam dedim" kafamın içinde defalarca tasarlamıştım bunu. üzgün değildim. o gece kulübüne bıraktığım gece yeterince üzülmüştüm bu an için. o gün terk edildim. iyi de oldu. o duruma yakışan oydu çünkü. ama dediğim gibi, mutluydum, o kadar kolay vazgeçmeye de niyetim yoktu. hayatından çıkıp gitmedim. onun için de kolay değildi. araya birileri girdi falan ama defalarca görüştük. onu her uğurladığımda o omzumu çekiştirdiği an yapılamayan konuşmalar konuşulucakmış gibi oldu. o bakışlar, konuşmak isterken sus der gibi. daha kötü ne yapabilirdim bilmiyorum. bu hayatı bile kabul etti. ruhunda nasıl yaralar açtığını biliyorum. daha kötüsünü yapsam herhalde beni öldürür. onda o tutku var çünkü. zaten artık tanıdığımdan çok farklı. sevmediğiniz insanı da aldatmayın bence ama sevdiğinizi hiç aldatmayın. manyaklıklar yapmayın. noldu, dünya bi antidepresan bağımlısı zombi daha kazandı. insan gibi ayrılık da yaşanabilirdi. çok büyük sevmek de bela amk.
ayrılık dışında yapılacak bir şey yok. şimdi öfkeme yenik düşüp ikisini de gebertsem bir de o pislikler yüzünden devlet bana ceza verecek, zaten bana kötü yansıyan bir durum daha da kötüye gidecek. boynuzlandığım yetmiyormuş gibi birde hayatımı hapislerde harcayacağım. o yüzden ayrılmak en iyisi. fazlası değmez.
Abicim abartmayalım bu konuları, biz de aldatıldık, ilk hafta acılar içinde kıvranarak gebermesi en büyük dileğimdi, ikinci hafta "yok lan bu da ağır oluyor, uykusunda ölsün şırpıntı, vahşete gerek yok..." kafasındaydım, üçüncü hafta unuttum...
Boş vermek. Kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyeceksin. Ardından ağlamak bile kendine ihanet etmek olur. Göz yaşlarınızı hak etmeyen kimsenin ardından ağlamayın.
Ben ona hersemi vermisken onu hep el ustunde tutarken onu kendimden cok severken o bana bunu layik gorup hayatimi sondururse ikisinide birer mermi saklar gerekeni yapar biten hayatimin jubilesini yapar kaderimi cekerim.(allah bu duruma dusurmesin).
