baba-küçük erkek çocuk ilişkisi.
nedendir bilmem, yolda ne zaman küçük oğlunu elinden tutmuş yürüyen bir baba görsem duygulanırım. hele bir de babasını taklit ederek ellerini arkasında birleştirip yürüyenler var ki resmen ağlayasım geliyor o görüntü karşısında.
bilmiyorum lan öyle duygulanıyorum bir an. neden yalnız lan bu hayvancağız? yanında bir tane olsa üşenirim öldürmem ama tek olunca dalıyorum yazık lan vicdan azabı çekiyorum sonra.
tadını çıkaramadan geçirdiği dünlerin yarın da gelecek olması. yarının da bugün gibi elden gideceğinin bilinmesi. büyük düşünür müslüm gürsesin dediği gibi
--spoiler--
tutamıyorum zamanı
--spoiler--
"ah nerede" filmi yemin ediyorum bu filmde duygulanıyorum, hani filmde 3 kardeş okumak için evden ayrılıyorlar ve anneleri onlara yemek hazırlamış, bunlara bir mektup bırakmış o sahnede kendi yaşanmışlıklarımı görüp ağlayasım geliyor budur efendim.
