Üniversite çokta güzel bir yer değil hayalleri düşük tutun o şunu yapıcam bunu yapıcam diyonuz ya ha onların hiçbirini yapamıyorsunuz. Bide Hukuk çok zor gelmeyin.
Klasik olcak ama o oturduğunuz sıraların kıymetini bilin insan arıyo lise arkadaşlıkları kadar saglam olmuyo üniversite arkadaslıkları. Bi de aylaklık etmeyin ilerde işsiz vasıfsız kalınca cok ahh dersiniz.
tek amacınız, yurtdışında kaliteli eğitim almak olsun..
bu bağlamda sosyal yönünüzü geliştirin, soru bankalarına gömülüp de yurdum doktoru, mimarı, mühendisi olmayın..
dil öğrenimi için alın yabancı günlük gazeteleri okuyun..okumaya çalışmayın okuyabilin artık..
abone olunacak tonla süreli yayın var ingilizce bunlara abone olun..
deli gibi müzik dinleyin..
bir enstrüman öğrenmeye bakın..
spor yapın, gezin, tozun doldurun dünyanızı..
hepsinin hakkını verin ve gidin buralardan..
hayatı liseden ibaret, olabileceğiniz en yaşlı halinizi şuanki haliniz, olabileceğiniz en bilgili halinizi şuanki haliniz, hiçbir zaman hiçbir şeye hiçbir kişiye ihtiyaç duymayacakmışsınız, küçük dağları siz yaratmışsınız, ölüm sadece mitolojik bir kavram, yaşlılık sadece yaşlı doğanlar özgü siz hep genç kalacak asla yaşlanmayacaksınız, ve hayatınızdaki en büyük dert aşk sanıyorsunuz.
ben biraz öyleydim. ama öyle olmuyormuş canım kardeşlerim. büyüyormuşuz, her gün bir şey daha öğreniyormuşuz, bir kazık daha yiyor birini daha kaybediyormuşuz. ölümü tanıyormuşuz. alnımızda dudaklarımızın kenarında gözlerimizin kenarında çizgiler çıkıyormuş. aslında hiçbir şeymişiz. hayat zormuş. sorumluluk almak düşündüğümüzden daha boktanmış. kimseyi mutlu edemezmişiz, kaldı ki kendinizi bile edemezmişsiniz. olmuyormuş. bütün bu hayatın ortasında mutlu olmak çok zormuş. eskiden değer verdiğiniz şeylerin önemi kalmıyormuş. hiçbir şeye de değer vermemeye başlıyormuşsunuz.
o çok dinlediğimiz konserlerine gitme hayali kurduğumuz Rock metal gruplarının bir çoğunu bir daha asla bir kısmını da nadiren dinlemeye başlıyormuşuz. zaten müzik dinlemeye bile vakit kalmayabiliyormuş. hayat ve insanlar sizi bir sümük gibi bir tarafa atabiliyor kimse aileniz gibi sahip çıkmıyormuş.
geriye dönüp baktığınızda yaptıklarınızdan değil yapmadıklarınızdan pişmanlık duyuyormuşsunuz. o zaman üzülüp ağladığınız şeyleri bugün gülerek ne zamanlardı be diyip iç çekerek hatırlıyormuşsunuz. lise arkadaşlıkları çok sağlam olayı da hikaye en fazla bir iki tanesi hayatınızda kalıyor diğerleri ile yolları ebediyen ayırıyormuşsunuz. (ve bunun nasıl olduğuna asla anlam veremeyeceksiniz çünkü böyle bir şeyi asla öngörmediniz)
o zamanlar ağzınızı yaydıra yaydıra saygısızca laubali bir şekilde muhattap olduğunuz büyüklerinizi daha iyi anlıyormuşsunuz. siz de saygı bekliyor ama kimseden görmüyormuşsunuz.
Ha bir de liselilere sınavlarda gözetmenlik yapıyorum. hayatımızın bir anlamı yok her şey bu sınavlardan ibaret tribindeler. yaşlarının gerektirdiği gibi hayat saçmak yerine ölüm kokuyorlar. bu çocukları bu hale getiren sistemin de ailelerin de amınakoyim. 16-17 yaşındaki bir çocuğun gözleri neden mor? neden yüzlerinde ışık yok? neden gülmüyor hep somurtuyorlar? neden boş boş bakıyorlar yaşam sevinçlerini kim çaldı lan bunların? yaprakları koparılmış çiçek gibi bıraktılar bunları ya yazıklar olsun. hayat sınavdan ibaret değilmiş. üniversite okumak sadece bir ortam deneyimlemeden ibaretmiş gençler. para kazanmak falan bahane. üni okuyan da sürünüyor okumayan da iş buluyor. rahat olun hayatınızı yaşayın siz gençsiniz ama genç kalmayacaksınız.
hayallerinizi gerçekleştirin,canınız ne istiyorsa yapin. gezin,sevişin...ahhh ahhhhh hayatımin en güzel yılları ahhh. öfke,hırs, intikam duyguları ile bitti.
