yarası olanın gocunacağı için kimilerinin kendini embesil gibi hissetmediği entylerin tümüdür.
misal entryler tanım içermedilir. hat da ilk entry daha bir tanım içermelidir. öyle mi? öyle. e o zaman kimi başlıklar oluyor ki: evet "elma" gibi, buna şimdi ilk enrty olarak ne yazarsa yazsın ilgili yazar, kendini embesil gibi hissetmeye yatkın tüm bünyeler "yazarlara embesil muamelesi yapan entryler" kategorisine dahil edilecektir otomatikman. manuel değil yani.*
ilk entrynin tanım olmasını zorunlu kılan kural nedeniyle yazılan entrylerdir. bence embesil muamelesi yapmaktan daha iyi çözümler üretilebilir. cümle kurabildiğimiz için uludağ sözlük üyesi yerine yazarı tanımı yapılıyor zaten.
bizim gibi asgari müştereklerin vasatin 20.000 fersah altinda bulusuldugu toplumlarda uzun uzun izahat vermek zorunda olmak hicranlidir.
diyelim ki bir olgudan bahsedeceksiniz, eğer karsinizdaki kişi kaz kafali bir aptalsa ve karsisindakini mort etme cabasindaysa cevabin olmayacaği sorulari sorar. eğer siz yeterince soguk kanliysaniz - eskimo yaninizda sıcak cikolata gibi kalmali- yeterli derecede sabirliysaniz - sabir tasi puding kivaminda kalmali yaninizda- bu sabalakca sorulari cevaplayabilirsiniz. gelgelim ki bu mertebeye erisen insanlara evliya diyoruz.
aptallar cevabi olmayan sorulari sorar, biricik taktikleri bezdirme taktiğidir. ortak platformumuz olan sözlükte ise elbette bir çok aptal vardir.
iki tip aptallik vardir. birinci aptallik doğustan gelme bir aptalliktir. bu derde bir deva yoktur.
ikinci tip aptallik ise aptala yatma kurnazliğidir ki bu genelde bir şaplakla çözülür.
diyelim ki akliniza über, süpersonik, akla ziyan, akıllara durgunluk veren bir baslik geldi. fakat bunun altini nasil dolduracağinizi bilmiyorsunuz. kirmizi perde tekniğinden de haberiniz yok. işin kolayina kacar basliği oldugu gibi yazarsiniz olur biter.
eh karsisindakini aptal yerine koyan kişiyi kimse dingelemeyeceği için ve kelamlarina ehemniyet vermeyeceği için haybeye yazilir.
bu darayi düsersek bazende vasatin 20,000 fersah altindaki kitleye bir olguyu izah ederken bazi vakitler iki satir kelam için dünyanin bir ateş topu dönemlerden baslayarak anlatmak/yazmak insanda takat birakmiyor.
üstüne üstlük yazdiğiniz seyleri tekrar yazmak zorun olma zorunluğu ve tarihin bir tekerürden ibaret oldugu hakikatinin en cok yasandiği - ve ders alinmadiği- bu topraklarda, kişi çoğu zaman 'öperim böyle aşkın izdirabini diyip' tam orta yerden yazmaktan vazgectiği cokta görülmüştür.
çokça telaffuz ettiğim bir söz vardir 'yazi anlayan için yazilir' diye, fakat anlatmasini bilmedikten sonra, karsindaki hödük yerine koyduktan sonra, yazi yazacağina bulmaca çözmek daha iyi değil midir?
