8de uyanıyorum, elimi yüzümü yıkayıp duş alıyorum. duştan çıkıyorum. ortalıkla dolanıyorum saçlarımı kurulayıp hazırlanıyorum vs. saat 9 olmuş oluyor. kahvaltıya oturuyorum. saat 9.30/40 gibi evden çıkıyorum, iki dakikada işteyim. sevgiler.
Sabahları uyandığıma sevinemiyorum.Gecenin sıkıntısı öğleye kadar sürdüğü için,sabahın verdiği dirliği yaşayamıyorum.Öğleden sonrada akşamın hüznü çöküyor. Tanıyan var mı bu cümleleri.
Kuşkusuz öncelikle uyanıp müşterilerin sorularını cevaplıyor ve kızların aldıklarını hesaplıyorum. Ardından kahvaltı yapıyor ve soğuk suyun altına girip ayılıyorum. Önceki günden kesinlikle içmiş olduğumdan kahvemi iki bardak ve sert yaparak ayılıyorum. Yeni çorapları dikip, takım elbiseleri kuru temizlemeden getirtip ütü yaptıktan sonra bir bölüm family guy izleyip evden çıkıyorum rabbimin inayetiyle.
"O yastıktan kafamı kaldırıyorum efendim. Bakıyorum güneşe, 'Evet' diyorum, 'Doğdu güneşim.' Tık elimi yüzümü yıkıyorum; güzel bir şarkı, güzel bir banyo... Üstümü başımı giyiniyorum, sağlam bir kahvaltı, modumu yakalıyorum tabi"
Her sabah uyanıp daha doğrusu uyandırılıp "ben ne zaman tek yaşayacağımm allaaam yaaaa." Diyip diğer tarafıma dönüp yorganı kafama kadar çekiyorum. Ev boşaldıktan sonra da azıcık daha yuvarlanıyorum yatakta isyan ve şikayetle kalkıyorum.
