Şimdi şöyle düşünelim, 25 yaşıma girdim, ecelimle öleceğimi düşünürsem 70-75 yaşlarına kadar yaşayacağım. Önümde uzuuun uzun seneler var, ne gerek var. Hayattan keyif almıyorum bir süredir, çalıştığım işten de yaşamaktan da sıkıldım, münasip bir zamanda ölebilirim. Ama intihar etmem, bunu ailem kaldıramaz, mümkünse korona olur, kanser olur, trafik kazası olur, sigara içerken tinercinin taktığı bıçak olur, ne olursa artık.
45 falan.
Planlarıma göre -tabi allah nasip ederse- o sıralar çocuğum 18 yaşına falan gelmiş olur. O saatten sonra kendi ayaklarının üstünde durabilir. Ben de bu siktiriboktan dünyada daha fazla vakit geçirmemiş olurum.
Tabi her şey nasip.
elden ayaktan kesilmeye, kendi işlerimi yaparken bile zorluk çekmeye başladığım yaşlarda olabildiğince acısız ve mümkünse aniden ölmek istiyorum. günden güne çöktüğümü, ölüme git gide daha da yaklaştığımı görmek ve hissetmek istemiyorum. ortalama 70 yaş ideal yani aşağı yukarı ama belli olmaz 100 yaşında fazlasıyla dinç olanlar da var. dinç olacaksam 200'e kadar yaşamaya da hayır demem.
gönülden 95-100 geçiyor da, asıl önemli olan ölmenin şekli. Kaç yaşında olursa olsun, birden, kimseye eziyet etmeden, kimseye altımı temizletmeden ölmek isterim.
8 yaşında sünnet olsam
14 gibi ortaokul bitse
15'te bonzaiye başlasam
20'ye kadar itlik peşinde koşsam
20'de askere başlasam rdm olarak yapsan
Askerde yediğim dayaklar bana hayatı sorgulatsa
Dönüşte mahallenin üstündeki dergaha kaydolup pilavın dibine vursam
Sucuda işe başlasam bi yandan da
Sonra mahalleden eli yüzü düzgün aklı başında bi kızla evlensem
Bu kızı nasıl verdiler lan bana diye ben de şaşırsam...
