Eğer yazarlar birini öldürecek olsalardı onları öldürmeyi tercih ettikleri yoldur.
Ağzını çiviyle doldurup beyni dağılana kadar kafasını kürekle ezmek. Bunlardan biridir.
Eğer katil olacak kadar güçlü olsaydım zaten bu dünyada en çok sevdiğim insanı öldürürdüm. Büyük ihtimalle de onu seven ve benden çalan bütün o şerefsiz köpekleri bir yere toplar ardından sevdiğim insanın kafasını keserdim yavaş yavaş.
kafasına köpeklerin kuyruklarını ısırmaması için kullanılan huni benzeri zamazingoyu geçirip şah damarından bir kesik açardım. kendi kanında boşunsun mına koduğumunu.
valla dexter gibi kurbanı uyutur sonra bir masaya bağlar iki muhabbet ederdim. sonra da kafasını keserdim. kafa önemli arkadaşlar işid stajyerliğe kabul için kafa istiyor.
önce 13 kere bıçaklar o haliyle tecavüz eder sonra bacağına kurşun sıkar sonra diğer bacağını kıyma makinasına atıp köfte yapıp adama yedirip sonra adamı tam asarken aynı zamandada yakarım.
öldüreceğim kişi hakkında birilerinin sohbet etmesini sağlardım öncelikle. Muhakkak biri ters bir şey söylerdi. Tanık açısından önemli.
Geriye sadece öldürülecek yeri ayarlamak kalıyor. Bu kadar zahmete girilecekse katile özel bir imza da atılmalı taraftarıyım. Mesela her gün bir yerini kesip herhangi bir tanıdığına isimsiz olarak postalamak gibi. Mümkünse cinayeti yıkılacak kişiyle bağlantılı olacak şekilde.
çok canım çekti lan yalnız. Hayattan bıkan, ölmek isteyen varsa yaksın mesaj ışığını.
