14-15 yaşındaydım.Liseye gidicem sabah soğuk kalkmak üzereyim.Babam geldi işe gitmeden önce odaya, hiç bozuntuya vermeden uyuyormuş gibi yapıyordum malım ya.Diğer yatakda yatan 4 yaş küçük kardeşimin saçını okşayıp alnından öptü.Bana bakmadan çekip gitti sonra.O günden beri neyse işte anlatılmaz.
Nurettin amca vardı eski mahallede çocuğuna hep danino türevi şeyler alırdı o zamanda yeni çıkmıştı onlar herkes istiyordu. Bana vermedi çocuklarının yanında onlar yediler, ben onlara baktım. Sonra al al diye bana da verdi sonunda. Yere atıp koşarak oradan uzaklaştım. Her puding yiyişimde onu hatırlıyorum. Bak gene tuhaf oldum şimdi.
tüyap’da kasım amca diye biriyle karşılaştık. para karşılığında bizim standın ve diğer standın kolilerini el arabalarına yükleyip standa getiriyorlardı.
dokuz gün süren fuarda o adamı neredeyse her gün gördüm, otopark kapısında sigara içerken karşılaştık. adamın söyledikleri harfi harfine şunlardı:
sen ne okudun...
benim kızım da edebiyat öğretmeni, 2017’de sınava girdi atanamayacaktı, iki üç puanı eksikti. ben uzun zamandır memlekette, buralarda akp binalarında çalışır görev alırım zaten bağlılığım da var ve severler beni. benim kız atanamayacaktı, gittim, konuştum, hallettik. bu sene de memlekete aldıracam onu orada sıkılıyormuş.
kasım amca senin ve senin gibi insanların axinaklyum.
insanlar tarafından yok sayılmaya ya da umursanmamaya hiç gelemem. çünkü ben karşımdaki insana asla bu şekilde davranıp değersiz hissetmesini istemem ama bazı insanlar benim gibi hiç düşünmüyor ve bu da benim ağrıma gidiyor. herkes kendi dalgasına bakıyor, o zaman anlıyorsun hayatına bu insanlar fazla. işte anında siliyorum hayatımdan her ne kadar kafamdan atamasam da başlangıcını yapıyorum bir şekilde.
Sevdiğin şarkının sevilmemesi, yazdıklarını kimsenin okumaması, canına kastedercesine yalnız kalmak... öyle yalnız kalmak ki, çok olmayı, biz olmayı unutmak... zoruma giden şeyler var sözlük, bu şehirde kimse okumuyor yazdıklarımı. Oysa ben yazdıklarımdan ibaretim. Yazdıklarımda gizliyim.
Eskiden kiloluydum babamında kilo takıntısına benzer bir şeyi vardı , kuzenimle hep karşılaştırıyor gibiydi beni . Neyse bir gün beni zorla ağlaya ağlaya tartıya çıkarttı , sonra yüzüme baktı 'Utanmıyormusun böyle olmaktan , kuzenin ne güzel zayıfladı bir de kendine bak bilmem ne .O gündü bana ilk ve son tokat atışı lakin sadece bir tokat değildi o sözleri bile yetmiş belli ki . Çocuktum lan çocuk , utanmak ne bilmezken 18 senemin ağzına sıçtınız . Ne de olsa baban dimi sustun , konuşmadım uzun bir süre .Tek kırgınlığım zoruma giden bu olsa keşke ...
