yazarların yanlış olduğunu bildiği halde yapmaktan ufak da olsa zevk aldıkları küçük uyuzluklar, psikopatlıklardır. buluşulacak bir arkadaşı 5 dakika sonra ordayım diyerekten 1,5 saat güneşin altında bekletmek veya kendi işinizi yapıyorsanız çalışanlara mesai bitimine 5 dakika kala bütün gece çalışmalarına neden olacak iş kilitlemek gibi durumlar bu masumane uyuzluklara örnek verilebilir.
* her hafta katettiğim bursa-eskişehir-bursa yolunda giderken ya da dönerken metro turizmden bilet alıp, otobüsteki kulaklıkların kordonlarını çözülemeyecek şekilde düğümlemek, bugünlerde yaptığım en büyük psikopatlık.
her hafta rastgele seçtiğim 3 kişiyi işkence ederek öldürmek. acayip keyifli. kendimi bu şekilde çok psikopat hissediyorum. çok eğleniyorum. çok masumane ama ne yapayım ben böyle bir kimseyim.
(bkz: dexter)
gece vakti park halindeki arabada otururken içerde biri olduğunu farketmeyip arabanın tekerleğini nişan alan köpeği görünce aniden kornaya basıp kapıyı açmak. köpeğe yazık olmuştur.
uzunlarını yakmış rahat rahat arkamdan gelen hıyar şoföre elle kolla ne işaret yaparsam yapayım uzunlarını kapatmasını istediğimi anlamadığını görünce, kibarca yol verip hemen arkasına geçip dibine girerek uzunları yakıp araç kullanmak.
bugün psikopatlığım üzerimde sözlük.
sistemden rapor isteyince otomatikman bütün herkesin kullandığı program yavaşlıyor.
bende her saat başı rapor tarama yapıyorum.
kimsenin haberi yok.
şu an bile 'off oldu bu sisteme yaa' haykırışları dolaşıyor ortalıkta.
bende yalandan isyan ediyorum durumu çakmasınlar diye.
off tamam itiraf ediyorum çok kötüyüm.
pazartesi sendromu herhal.
tamam tamam bi daha yapmıcam. benimde sistemde işim var çünkü şimdi. *
kime bu isyanım anlamadım.
akşam çıkışa yakın itiraf ederim arkadaşlara.
bir daha sözlükte online olamazsam bilin ki suikasta maruz kaldım.
aha da şimdi ciddi bir sinir söz konusu ortamda.
işleri bitmezse mesai kalacaklarından etekleri tutuştu hepsinin.
yazık yahu! tu kaka bana*
bi dakika ya. işim bitmezse bende mesaiye mahkumum.
bu hiç iyi olmaz.
