(bkz: anne dır dırı) 6 sene sonra yeniden aileyle beraber yaşamaya başlayınca çok zor. evde sürekli herşeye söylenen ve bağıran bir anne. elimi kolumu kan içinde bırakan kediyi bile özleten bir durum.
bi tane topuklu ayakkabım var ne zaman giysem yaz ya da kış fark etmez hep yağmur yağar. her seferinde bu sefer yağmıycak derim ama mutlaka yağıyo tahammül edemiyorum artık. var o ayakkabılarda bişi.
şu koskoca evrende, yaşantıda tahammül edilemeyen tek bir şeyin olması pollyannacılık olsa gerek, olur mu öyle şey yahu? tahammül edilemeyecek o kadar şey var ki...
not: eksi veren arkadaşım, pollyanna sensin biliyorum. seni de sevmiyorum.
laubaliliktir efendim. her insanın sınırlar dahilinde yaşaması gerektiğini düşününce, her halta gülen veya her konudan mizah çıkarıp bunu yalama kapıya benzeten insanlara kıl olunmaktadır. iletişim bir süreçtir, hemen asker arkadaşı moduna geçilip ters konuşmalar çevirmemelidir hiç kimse.
