eski sevgilim evlendikten sonra benden çocuk yapmak istedi. kendi deyişiyle çirkin ve sevmediği bir adamdan çocuğu olmasını istemiyordu. ayrılmamızı ben defalarca ve ısrarla istemiştim. beni çok sevdiğini ve onu çok üzdüğümü de biliyordum. kendimi ona karşı mahçup ve suçlu hissediyordum. çok yalvardığı için ona karşı olan mahcubiyetimin ve haksızlığımın bir nevi telafisi adına onu kıramadım. sudan sebepten bahanelerle işten bir saat erken çıkarak bir kaç gün boyunca evime geldi ve defalarca ilişkiye girdik ve olan oldu. evet şimdi çocuğumuz var ve başkasına baba diyecek. kocasına mı acıyım kendime mi? yoksa masum bir bebeğe mi? bilemedim. çok pişmanım içim içimi kemiriyor vicdan azabından geberiyorum ama o çocuğumuzla mutlu görünüyor. sırf telafisi olmayan hatanın ızdırabını hafifletmek adına terk ettiğim o şehre gittikçe kıyıdan köşeden bakıyorum bazen işlediğim günaha.
bazen seri olarak burnumu karıştırıp sümüklerimi koltuğun altına sürüyorum. sonra onlar ortaya çıkmasın diye bir süre sonra onları parmağımla kazıyorum. ama bazen.
kalatasaray takımının gereksiz bir takım olduğunu öyrendim. Bu mesajı çoğaltıp 31 kişiye gönderin. göndermeyen yazarlar 3 gün içinde ibne olucaklar.
imza: şeytan.
küçükken avucumu yalıyordum. ciddi anlamda. tuzlu bir tadı vardı. çok seviyordum. o tuz kirdendi sanırım. şimdi tuzlu değil çünkü artık ellerimi daha fazla yıkıyorum.
