kasap olmak istiyordum nerden esiyorsa. herkes doktor falan olmak isterdi. annemin babama serzenişi;
'-biz bu çocuğu yaparken nerde hata yaptık?,
-bilmem! (seninle yapmak ilk hatamdı (tabi içinden). '
küçücüktüm daha çok küçük annemin beni yıkadığı zamanlardı, babam hafta sonları gezdirirdi bizi evimize yakın bir alışveriş merkezi vardı kocamandı park yerlerinde a'dan z'ye numaralar vardı o kadar büyüktü yani içine girer gezerdik alışveriş kısmına gelirdik reyonların arasında koşuştururdum bazen annem beni alışveriş arabasına koyardı o zaman üzerimde büyük bir sorumluluk olurdu araba artık bana emanetti babam vermiş gazı arabayı dakikada 10 metre hızla sürüyordu tam içecek reyonundan çıktık sağa doksan derece dönüş yapacakken o sesi duydum ' sayın cemal karakaş sayın cemal karakaş danışmadan bekleniyorsunuz danışmadan bekleniyorsunuz ' o an zaman durmuştu, soluk alıpverişlerim yavaşlamış boğazım düğümlenmişti ben kısa hayatım boyunca insanı böyle büyüleyen bir ses duymamıştım sayın... sayın... babamın dürtmesiyle kendime gelebilmiştim;
- hadi oğlum geldik
+ ne,ne nereye geldik baba kasalara mı daha çukulata alacadım !!!
- eve geldik lan kerata...
meğer ben o zaman da o seste takılıp kalmışım..
bir daha ki hafta sonu yine aynı yerde aynı bedendeydim içimden bir ses omeryus neden senin adını da söylemesin ... !!!
içimdeki sese ilk kulak verişimdi hemen ailemden uzaklaştım koştum koştum koştum 3 reyon geçmiştim ki karşıma yeşil gözlü 3 dişli hayatımda gördüğümün en güzel... dur la ne alaka , koştum koştum yaklaşık 7.30 dakika koştum ve sonunda soyunma kabinine saklandım. orada da yaklaşık 32.30 dakika saklandım etti mi sana 40 işte mhp nin ... öhö öhö ve beklediğim sesi duydum sayın omeryus sayın omeryus danışmadan bekleniyorsunuz danışmadan bekleniyorsunuz...
ve işte kazanmıştım zafer benimdi kabinden çıktım ve danışmaya doğru küçük adımlarla koşmaya başladım aynı türk filmlerinde ki gibi ağır çekim ha babam da karşımdan bana doğru geliyordu babamın kucağına atlamama 2 adım kalmıştı 1 ve çat ... !!
- neredesin lan it !!!
+ eee oyuncak oyu... anneeeee... !!!
ve o gün anonsçu olma hayallerimden vazgeçtim mi tabi ki hayır aradan kaç sene geçti ve ben şimdi evde kağıt havlunun boru kartonuyla arkadaşlarıma anons yapıyorum..
hayatı boyunca bilgisayar mühendisi olmak isteyen bir adamın okulunun üçüncü yılında girdiği derslerden birinde; herhangi bir alış veriş merkezinde, herhangi bir mağazada, kadınlara red apple marka kot pantolon satmayı aslında ne kadar çok istediğini anlaması keşke ailesi tarafından pek garip karşılanmasaydı da bu garibim hayallerine kavuşsaydı.
