Yaşım 7 ya da 8 di.
Annem bakkala göndermişti bakkaldan aldım parayı verecektim.
5 kuruşum yok şuradan 1 tane sakız al dedi.
O zamanlar çocuğuz tabi.
O 1 dedi ya ben tam 4 tane almıştım.
Bu başlığı görünce bi hüzün bastı.
Hakkını helal et bakkal amca!
edit: sayın eksileyen arkadaşım. Eksilemende ki amaç ne bu benim hırsızlığım ayrıca o zaman "çocuk"tum diyorum.
Günahtan muaf.
yıl 1997,
ben ozamanlar çocuğum, carrefoursa'a gitmiştik annemle orda sakız kutuları vardı ve sakızlar resmen beni al diyordu. bende bilmediğim için sakızlar bedava sanıp almıstım cebim sakız doluydu, bir kısmı da ağzımdaydı haliyle. eve döndüğümüzde annem üzerimi değiştirirken bir çığlık duydum... meğer annemmiş o bağıran babamı çağırdı bana bi güzel kızdılar.
not: o gün bu gündür halen sakız çalarım süpermarketlerden.
7 yaşındayken tansaştan tarlada kendi yaktığımız ateşte pişirmek için şu anki piyasa değeri 3 lirayı geçmeyen sosis çalmıştım.
bir gün tansaştan alışveriş yaptım ve 5 lira para üstü almam gerekiyordu , parayı almadan ordan uzaklaştım kasiyer kızın arkamdan seslenmesine rağmen el işaretiyle üstü kalsın dedim , kasiyer cebinemi attı bilmem ama benim manen rahatlamam lazımdı.
ilkokul yıllarında hemen okulun yanında bulunan kuruyemişçinin önünde hep ağzı açık iğde çuvalı bulunurdu. en yakın arkadaşım olan dingil hergün ordan geçerken bir/birkaç tane aşırırdı. madem o yapıyordu ben de yapmalıydım düşüncesiyle ben de başladım iğde aşırmaya. uzunca da bir süre böyle devam ettik. sonra birgün rüyamda dev iğdeler tarafından ölesiye bir kovalamaca yaşayınca bıraktım o pis işleri*.
sakız falan değil daha da yüz kızartıcı bir olay geçti başımdan. hırsızlık girişimi diyelim. dayımlara gittik bir gün. dayımın bir ajandası vardı o kadar beğenmiştim ki tamam dedim bu benim olacak. bütün gün ajandayı yanımda gezdirdim kah üstüne bir şeyler çiziyorum kah hayranlıkla bakıyorum. ve sonunda eve gitme vakti geldi. kimseye çaktırmadan ajandayı kazağımın altına soktum, ani hareket de etmiyorum ajanda düşmesin. yengemler gel seni öpeyim derken fark ettiler, annem de kızarak o ne bakayım dedi, utana sıkıla ajandayı çıkardım. annem şok oldu ehe mehe derken gözlerinden ateş fışkırıyordu. yengem de nolcak canım kalsın onun olsun dedi. sonuç: annemin zoruyla ajanda bana yar olmadı, üstüne eve gelince de bir araba azar işittim.
hala şaşarım kendime nasıl böyle bir şey yapabildim diye. rezillik.
