berat. sadece konuşuyorduk sonra hayat şartlarından dolayı görüşemez olduk şimdi görsek selam veririz. sevgili olmadık zaten olalım da demedik iyi ki de olmamışız elbet bitecekti, bizimki başlamadığı gibi bitmedi de, sonu da olmadı. hep güzel hatırlarım, birbirimize en ufak kötü şeyler söylemedik, kötü bir tecrübe olarak kalmadı, hatırlayınca tebessüm edebiliyorum eminim ki o da ediyordur. en saf duygularımla ilk görüşte aşık olmuştum kalbim ciddi anlamda sadece o zaman öylesine heyecanlanmıştı. sonum olmadı ama en güzel ilkim...
kendisi esmer, okulun popüler sayılan kızlarından birisiydi. bende basket takımında falan oynadığımdan dikkat çeken bir tiptir. tıpkı amerikan kolej filmi. duygu idi adı.
geçenlerde yazdıydım ismini. sonra sildim. niye bilmiyorum.
evlenmiş mi nişşanlı mı öyle bir şey uzun süredir. nadiren stalklarım. bir ara yeniden arkadaş olmuştuk. normalde ilkokul arkadaşım, lisede yine buluştuk falan. sonra bir sürü sevgilisi oldu. bi ara ablasıyla daha iyi arkadaş oldum. o da (hiç beklemezdim ama) yüzüğü takıp profil resmi yapmış. pis dedikodu oldu bu da. neyse işte, ilkokuldaki o masum aşk ilkokulda kaldı zaten. sonradan bulunca söylemiştim emesende, ilkokulda senden hoşlanıyordum falan diye, o da benden hoşlanıyormuş ilkokulda, söyledi. zaten belliydi. arkadaş olarak kaldık, sonra da koptuk yine. iyi kızdı, akıllıydı. ergenken onu metalci, rocker bi formatta yeniden tanıyınca sevinmiştim.
Yasemindi, evet. Lisede. iki yılımın hüzünlü şarkılar dinleyip sigara içmekle geçmesine neden olan kızdı. Çok severdim onu. Sırf Onu görmek için okula erken gelirdim. Onun sayesinde devamsızlığım bir ya da ikiydi. Okula gelme sebebimdi çünkü. Ne deseler vazgeçemezdim. Ne aptalmışım. Hey gidi günler. Şimdi nerde kim bilir.
Oğuzhandı. Karşı apartmanda oturuyordu. Arada evine giderdim, arkadaşlarla toplanirdik. 4. Sınıfa falan gidiyordum sanırım.
Apartman bahçesindeki gülleri koparir verirdi. Sonra bütün teyzeler dünya kadar laf ederdi buna. Bitane mavi boncuklu kolye hediye etmisti. Sonra bir şeyler oldu diye arka taraftaki parkta buna bagirip kolyeyi balkondan firlatmistım.
Ve 4 sene sonra Bodruma tasindik. 2 sene sonra da calistigimiz Otel de verilen kömür siparisini bi bayan getirdi. Yüz yüze geldik ve ben şok oldum. Bana dönüp ben seni bi yerden tanıyorum dedi. Adını hatırlayamadım ama oguzhanın annesisiniz dedim.
Gülümsedi sen.. sen.. sen.. adımı söyledi. Daha sonra annem ve babamla muhabbet ettiler. Ve oguzhani arayıp benimle konusturdu. Bi kaç gün sonra oguzhan otele geldi. 6 sene sonra tekrar yan yanaydik çok tuhaftı. Evet.
