Ağlamak, ölü modda takılmak, ağlamak, yeme bozukluğu, ağlamak, içmek, ağlamak, slow parçalar dinleyip moralin içine sıçmak, ağlamak, fotoğraflara defalarca bakıp yaraya tuz basmak, ağlamak, önüne gelene o'nu anlatmak, ağlamak...
hiç birşey. Sadece boş boş gözümü bi noktaya dikip düşünürüm saatlerce. Müzik dinlerim yanında. Biri beni bogazlıyormuş gibi hissederim. Geçer sonra. Yada geçmez ya ne bileyim.
hüzünlü şarkılarla sürekli onu düşünme evresini geçtikten sonra komedi programlarına sarıp bütün gün yatakta komedi programı izlemek. bir sonraki evrede de kendini toplamaya hazır olan bu bünye kendini yeniden insana benzeterek haftalardır yattığı yatağından kalkar ve dışarıya çıkmaya başlar.
spor yapıyoruz tabii, unutmamıza yardımcı oluyor. spor bittiği zaman o gözler gözümün önüne geliyor ve acı başlıyor. lanet gelsin bu aşk ne tehlikeli bir duygu böyle...
