dünyaya biraz "huzur" bağışlamak" olsa gerek. bir o kadar gerçek ve bizden, yanısıra çok uzaklarda olan ütobik realitedir. savaşlar, ölümler, cinayetler, gözyaşları, açlar, fakirler, işkenceye ve tecavüze uğrayanlar, haksızlığa boyun eğenler, kaderinden vazgeçenler... hepsinin tek ihtiyacı olan bir parça huzur değil midir?
