2014 aralık ayının sonuydu.
yaklaşık 3.5 yıl önce tanışmış olduğum bir erkek arkadaşımla 2.5 yıl önce tanışmış olduğum bir kız arkadaşımı 2014 aralık ayında tanıştırıp 5 ay sonra düğünlerini gördüm.
birbirlerinin gözlerinin içine bakarken gülümsediklerine tanık oldum.
o mutluluğu en derinden hissettim.
ve o arkadaşlarım bugün saat 14.30 gibi beni aradı; önce erkek olanıyla sonra da kız olanıyla görüştüm ardı ardına...seslerindeki o mutluluk paha biçilemez.
erkek olan arkadaşım telefonu açar açmaz "linguist, her gün iyi ki diyorum, iyi ki bizi tanıştırmışsın, o kadar mutluyum ki cennetliksin ya" deyince daha da mutlu oldum, dedim "rabb'im iki cihanda mutlu etsin" dedim sonra işten güçten konuştuk.
insanların bu şekilde mutluluğunu görüyor olmak beni çok mutlu ediyor. ne bu dünyadaki menfaat-çıkar için ne de ebedi hayattaki sevap-cennet beklentisi için bir şey yapmak lazım...bir beklenti olmadan...böylesi daha güzel. onların mukadderatında zaten evlilik vardı; ben sadece Rabb'imin gönderdiği vesile, aracıydım.
ablam bugün yolda ortaokuldan bir arkadaşımı görmüş; ayak üstü biraz konuşmuşlar. evlerimiz de çok uzak olmadığından yılda bir iki kez yolda karşılaşırız zaten.
o arkadaşım da aynı gün ablamla karşılaşmadan birkaç saat önce kütüphaneye kpss kurum sınavlarına hazırlık için ders çalışmaya gitmiş ve ortaokuldan başka bir sınıf arkadaşımızı görmüş. okul yıllarından bahsederlerken diğer arkadaş "benim ortaokul yıllarından hatırladığım tek arkadaşım linguist; eğer bir şekilde onu görürsen selamımı ilet" demiş hem de ablamın karşılaştığı arkadaşım daha benden bahsetmeden önce...aynı gün ablamı görünce arkadaşım diğer arkadaşın selamını bana iletti.
tesadüf vs. değil ya bu...o arkadaş artık nasıl içten istediyse selamın bana ulaşmasını rabb'im ablamı vesile olarak gönderdi bence.
ve daha güzeli...ortaokul yıllarından hatırladığı tek arkadaşı benmişim ya...bana hediye olarak gerçekten çok güzel, çok hoş bir çerçeve almıştı ve aradan geçen 11 yıla rağmen odamda hâlâ onun aldığı çerçevede fotoğrafım duruyor. tozları alırken hatırlarım devamlı...
mutlu oldum işte. birileri tarafından hatırlanmak hatta daha ötesi hatırlanan tek kişi olmak güzel bir şey...ve bir şekilde bir yerlerde isminin anılması...
arkadaşım tarafından ciceksepeti'nden gönderilen ve bugün elime ulaşmış olan bakır renkli gümüş nazar boncuklu vav kolye...çok mutlu etti bu kolye beni...en son bir yıl önce gene aynı arkadaşımdan hediye almıştım. kolyeden daha çok yazdığı not beni mutlu etti desem daha doğru...hatırlanmak daha doğru unutulmamak, sevilmek dünyanın en güzel duygusu...
"hayatımda karşılaştığım tek vefalı, fedakâr ve güvenilir olan sevgili arkadaşımın bu özel gününü ona doy doya sarılarak kutlamak isterdim. sen benim için hep özeldin, öyle de kalacaksın. canım arkadaşım, kardeşim doğum günün kutlu olsun. seni canı gönülden seven arkadaşın" deyip altına da ismini yazmış.
