geleneksel tiyatro anlayisina karsi cikan yazarlarin tiyatrosu. daha cok absurd tiyatro basligi altinda incelenen yazarlarin hemen hepsi herhangi bir akimda yer almayi reddeder. insanligin bulundugu durumu kendi pencerelerinden evrensellestirerek, anlasilmayi hedeflemeden, beklemeden ortaya koyarlar. oyunlarinin ortak ozellikleri vardir iletisimsizlik, yabancilasma, gercegi parcalamak, insansizlasma.. yada bu yazarlarin genelde fransa da ortaya cikmalari gibi. ama bu nedenler yine de onlarin eserlerinde tamam evet hepsi genelde su sekilde yazar demeyi neredeyse imkansiz kilar.
(bkz: samuel beckett)
(bkz: arthur adamov)
(bkz: eugene ionesco)
(bkz: jean genet)
(bkz: fernando arrabal)
(bkz: harold pinter)
