beynindekileri hasta ruhuyla seviştirerek hamile kalmakla başlar her şey...yazar olmak hamile kalanın doğurduğu andır. hamile kalınmadıysa sözlere, doğum da olmaz.
yazmak, yazdıklarını pazarlamaktır bazen de. bazen sattığın sözlerini başkalarıyla paylaştığın için pişman olmaktır. yazar olmak; ruhun boşalmasıdır.
aşırı yaratıcılık ve tam konsantrasyon gerektirir.
kurgudaki düşüklük yazarın başarısızlığını, edebiyatı iyi kullanması ve akıcılığı ise başarısı gösterir.
düşünebilen ve cümle kurabilen herkesin yapabileceği eylemdir. abartmaya gerek yoktur. daha güzel cümle kuran ve daha güzel düşünen yazarlarımızın da ayrı bir yeri vardır.
ağır taşağa sahip olmaktır. (sözlük yazarlığından değil edebi eser vermekten falan bahsediyorum)
binlerce belki de milyonlarca usta gelip geçmişken, beni donunda sallayacak yazar sayısı milyonlarla ifade edilirken 17 yıldır hayatta olan bir gödelek olarak "bhen yasarım tabé yane yasıos..." demek istemem. açıkçası çok fazla kitap da okumam. korsan almak istemem, alsam dahi bu korsan dediklerimiz en az 5 lira. "kupona yatırdığın parayı ona yatır itovlit" dediğinizi duyar gibiyim.
ama öyle olmuyor işte. yani ne bileyim, babama "betsson'a 50 lira yatıracağına git bana 10 tane kitap al, rezil herif!" diyemiyorum. denir mi lan? terbiyesiz miyiz biz o kadar?
eeh her neyse.
bak ne diyecektim...
bu "yazar olmak" şeysini, yazar olmayı istiyorsanız... (burada yazarın entrysini kesmesi gerekti)
3 sayfa yazıp bırakmayın lan. uzun uzun denemeler yazın. hasta etmeyin insanları. "ismet abi ben bi deneme yazdımda nasıl olmuş bakarmısın!" vb. cümlelerle kafa sikmeyin. o ne öyle ıyyyyyyyy. bhoqq.
Mesaj alındıktan sonra insana huzur ve manevi anlamda biraz da olsa güç veren eylem. içindekini söyleyemediğin insanlara yazarak iletme hakkı veren durum.
birşey aradığında hep ekşi, ulu ve itü gibi sözlükler çıkıyor(kutsal ve klon bilgi kaynakları ya ondan işte)
efendim buralara çoluk çocuk giriyor. hezeyanlarımıza 12- 13 yaşındaki genç dimağlara kurban etmemeliyiz. sıçık tespitler yerine akıllı uslu başlıklar açmalıyız ki genç nesillere bir faydamız olsun...
An itibarıyla şımarmama sebep olan olay. Hatta abartıp bendeki cevheri nihayet birileri gördü diyerek acayip şımarmak.(Bakın imza günleri hayalime hiç girmiyorum)derkeneeee niye yazamıyorum peki ben yazma yeteneğim gitti diye panik olmak.
Elleri terleten, dizlerin bağını çözen durum. Sanırsın denizaşırı bir ülkeye büyükelçi oldun. Gerçi bir an için ondan daha ağır bir yük hissetmedim değil omuzlarımda. Hayırdır inşallah!
