itiraf ediyorum aynen öyle oldu.
artık dışarda gezerken bile ayrı bir havam var, çünkü bu çok ayrı bir sevinç. ne düşündüğünü anan bilebilir, baban bilebilir hatta yakın çevredeki arkadaşların dahi. ama elin 1000000 kat yabancısı da senin fikirlerini öğrenip bir de sana (+)yı çakarsa, tabii sen de göklerde olursun.
evet, kalktı ve bir süre de inmeyecek göklerden.
çaylaklıktan kurtulup yazar olan kişinin içersinde bulunduğu durumdur. insan bir an "lan, şimdi girdiğim entryler gözüküyor mu? aha, başlık da açıyom lan. yaşasın." gibi sevinç sözleriyle birlikte kendini bir bok zannetmeye başlar.
(bkz: başıma geldi ordan biliyorum)
