"aaa şöyle heyecanlı olur, böyle sıradışı olur" fantezileri bir yana bırakırsak gerçekten berbat bir durum. gündüz, içi fırın gibi sıcak olur. gece rüzgar esince sarsıntıdan uyunmaz. etraftaki kertenkele olsun, kaplumbağa olsun, yılan olsun hepsiyle ahbap olunur. bizim bir tane kol gibi kertenkelemiz vardı. adı pakize'ydi. öğle sıcağında yuvasına çekilir, güneş azıcık kaybolunca kafasını çıkarırdı. çadırda yokken çadırın fermuarını havalansın diye açamazsınız. yılan girer. gece yatağı dışarı atıp yatamazsınız. uyandığınızda üzerinize su dökülmüş gibi kalkarsınız.
bir haftanın sonunda eziyet olmaya başlayan olaydır. bomboş bir koyda ilk günlerde yanınıza aldığınız tatlı suyla ufaktan duşunuzu alırsınız fakat sonraki günlerde cildiniz gerilmiş lastik misali size küfür etmeye başlar. yiyecekleriniz yavaş yavaş biter çünkü evdeki hesap çadıra uymamıştır. balık tutamazsanız aç kalırsınız. tekne sahibi arkadaşlarınızdan yiyecek içecek bişeyler isteme girişiminde bulunursunuz, cebinizdeki teknolojiyi kullanarak ancak sezon bittiği için telefon şebekeleri, harici getirdikleri baz istasyonlarını kaldırmışlardır. ıssız koyunuza gelen turistlerin artık yemekleriyle karnınızı doyurmak zorunda kalırsınız. en nihayetinde tatil bitipte evinize döndüğünüzde yatağınıza alışmak biraz zaman alır. uyumadan önce kulaklarınız dalga seslerini arar. gece kalkıp odanın ortasında ateş yakasınız gelir. uzun süre televizyonun varlığını bile aklınıza getirmezsiniz. sonuç itibariyle her insan gibi çadırdayken mutsuz olan insan döndüğünde de mutsuz olduğu çadırını özlediği için mutsuzdur. **
kene korkusundan tercih edilmeyen tatil şeklidir.
kene olmasa da sineği, çekirgesi, sürüngeni derken uykuyu haram eder. sabah dinç kalkıp dağa tırmanıcaktık halbuki. uyuyamayan kişi evine dönmek ister. geldiğine de pişman olur.
