bir tanıdığınız vasıtasıyla veya görüdüğünüz, duyduğunuz bir iş ilanına başvurup çalışma konusunu halledersiniz. ilk günlerde aklınzdaki "hem paramı biriktiririm, hem de evde boş boş oturmamış olurum" düşüncesidir. ilk günler sabahları erken kalkmak düzenli bi hayatım var oh ne güzel dedirtir. fakat bir iki saat geç yatılan günlerin sabahlarında hafif sövemeler başlar. uykusuz kalınan, yorulduğunuz hatta azar yediğiniz günler gelince ben aslında ucunda para olmasa, bu hallere hayatta düşmem der devam edersiniz. daha sonra aldığınız parayı düşlediğiniz gibi biriktiremeyip hoba şuna, hoba buna tarzıyla harcarsınız ve bi bakarsınız hiç para birikmemiş. sorarsınız nereye harcadım ben bu parayı? ama bu sorunun ne yazık ki cevabı yoktur. bir de çalışmanın en kötü yanı sizin geçmişten gelen güzel kıyafetleriniz vardır. fakat işyerinde neden giyip eskitim diyerek daha az kaliteli biraz da eski kıyafetlerinizi kullanırsınız. saçlarınızı aman aman en güzel haline getirmezsiniz. ama o da ne? çalıştığınız yere bir müşteri veya patron tarzı kişiler gelir bir bakarsınız saçlar yapılmış, kaliteli kıyafetler giyilmiş. dersiniz ki ne var bende de var alala. ama olsun o orda havasını atıp biraz gururunuz ezmiştir. daha sonra sanal alemde arkadaşlarınız bodrum, antalya sularındaki fotoğraflarını görürsünüz daha da moraliniz bozulur. ve gün sayarak tatilin bitmesini beklersiniz. o gün gelir. tatil biter, belki para biriktiremezsiniz ama büyük bir hayat tecrübesini cebe katmış olursunuz.
