Ceza olsun ( karnesinde zayıf yoktur. ), çalışsın eve para getirsin ( ailesinin hali-vakti yerindedir.) maksatlarının dışında yazları kitapçı, eczacı v.b. hafif işlerde azcık ezilsin, burnu sürtsün diye istihdam edilen çocuklardır. ilerleyen yıllarda birer aslan parçası olacak bu çocuklar;
- Küçük yaşta edindikleri sorumluluk duygusu sayesinde daha güçlü olurlar. (Ota-boka kırılıp annelerinin kucağında ağlamazlar. )
- Para kazanmanın ne kadar zor bir şey olduğunu bildiklerinden genelde tutumlu olur, müsrifliği sevmezler.( Babasına kendisine istediği cep telefonunu almadı diye küsenine pek rastlanmaz.)
- bir işe yaramanın insana verdiği mutluluğu çok erken tadarlar.( yetişkin olduklarında depresyon-panik atak gibi illetlere yakalanmazlar.)
- çalışıp bir şey üretmenin ne kadar zor olduğunu bildiklerinden insanlara değer verir, yapılan işe saygı gösterirler. ( hiçbir şeyi beğenmeme, yapılan her işi eleştirme şeklinde tezahür eden ve özellikle ergenlerde görülen dünyayı çözdüm ben abi triplerine girmezler.)
- Hayatın sadece okuldan ve okuldaki başarıdan ibaret olmadığını bilirler.
- Daima kazandığı ilk parayla anne-babasına bir hediye alır varsa kardeşlerine harçlık verirler.( o hediye hep saklanır ve nasıl bir heyecanla verildiği, kaç paraya alındığı, hediye paketinin şekli gibi tüm ayrıntılarıyla ve tabiî ki benim oğlumun adam olacağı o zamandan belliydi nakaratlarıyla, dost meclislerinde uzun yıllar anlatılır. )
