1.
-
yaz aylarının sıcaklığında, bünyenin ahlar vahlar eşliğinde boşlukta bir su kütlesi olarak
salındığı dönemde, camdan içeri doğru zerk eden, balkonda oturukne aniden geliveren baştacı
rüzgarın oluşumu sırasında sükutun tavan yapması kimsenin ağzını bıçak açmamasıdır.
bilmiyorum belki de sadece mensubu olduğum ailenin bir gerizekalılığıdır ki oldukça muhtemel.
harbici gerizekalımıyız lan biz acaba alüminyum?! yok lan değiliz okumuş etmiş insanlarz neyse.
mesele, rüzgarı, o serinliği, hiç olmayanı aranan, ardından bakılan 'sevgilinin'
o vücutta gezinip en derin noktalara temas ettiği, tüm vucudu gezip gerisinde hoş sedalar bıraktığı anı
sonuna kadar yaşamktır mesele.
üle yousam sapık mıyız lan?! olüm ben bu entry yi bitirmek istemiyorum, bulunduğum konumdan iğrendim lan.
o değil de kim o serinliği sonuna kadar yaşamak istemezki.
-oh oh aha esti laan!
+oh moh acayip sesler çıkar ma şu balkon da.
*şşş susun esiyo. şşş
ha birde estiği zaman ilelebet konuşmaya gark eden esinti vardır ki bütün bilinen küfürler
giriş gelişme sonuç paragraflandırması gölgesinde, bir düzene uygun olarak sıraya dizilir.
camdan içeri doğru bodoslama giren kavurucu hava/@maddox
2.
-
sesten korkup kaçabileceğini sanmaktır.
3.
-
rüzgarın yazın sıcağını aldığı zamanki mutluluktur. Sessiz sessiz o mutlu anın sonsuz olmasını diler insan.
