cennetmekan ecdadlarımdan biri, osmanlı sultanı. pek bir yamanmış cennetmekan. dünyayı dize getirmiş nice fatihandan biri de yavuz sultan selim handır. kabrin nur, komşun peygamber efendimiz olsun.
bazıları tarafından kabrinin, peygambere komşu olmasını dilediği osmanlı firavunu.
eli kanlı firavunların, zalimlerin peygamberimizden nasibi yoktur, onları değil peygamberimiz 125.000 peygamber bir araya gelse aklayamaz, ellerindeki kanları temizleyemez.
yezit'e neyse selim'e de o! osmanlı yezit'i selim'dir. her devrin bir firavunu vardı, peygamber devrininki ebu cehil, imam ali devrininki muaviye, imam hüseyin devrininki yezit...
bazı nasipsizlerin hakkında küfür ettikleri ve iftira attıkları yüce hakan, icraatlarıni tek tek burda sayacak değilim. ama siz ne kadar sövseniz de bir işe yaramaz bu millettin ona ve ecdadına olan sevgisini, muhabbetini, müteşekkirliğine zarar getiremezsiniz.
osmanlı'nın en zengin dönemini yaşamasını sağlayan osmanlı padişahı . babasından " ömrün uzun tahtın kısa olsun " bedduası aldığı rivayet edilir , zira en kısa dönem osmanlı padişahlığı yapan padişahlardan birisidir .
1999'da 19. sayısı yayınlanan cogito isimli dergide osmanlı özel sayısında çok ünlü bir osmanlı tarihçisinin bir sözü vardı; bu yazılanları ve tarih hakkında yazılmaya çalışan mitlerle dolu harabatları dinledikten sonra bu lafı anımsadım. diyordu ki "herkesin osmanlısı kendine". iyi güzel herkesin osmanlısı kendine de, mantıklı bir düzlemde ifade ediş yok. ne bir kaynak verme ne de ifadelerini güçlü temellere dayandırma, dili geçmiş zamanlı ne idüğü belirsiz iddialar havalarda uçuşuyor.
heredotos timsali öğretici tarihçilikle milliyet damarları kabarmış abiler-aplalar. Yavuz ilk halife falan değildir. ismail hakkı uzun çarşılı timsali devlet tarihçiliği ve vakanuvislikle bulandırılmış tarih bilginizi biraz okuyarak genişletebilirsiniz. fatih'in de halife ünvanını kullandığı biliniyor. hülagu'nun bağdatı işgal etmesinden sonra halifenin soyunun tükendiği bir gerçek aynı zamanda fas'daki hükümdarın da her biri kendini halife kabul eder ve sihriyet ile halifeliğin kendine geçtiğine inanırdı. bu konuda islam dünyasında bir homojenlik yok biz yazdık biz okuduk oldu.
Mısır'ı fethetmeye giderken peygamber'in önünde yürüdüğü gibi mitleri de söyleminize lütfen katmayın herhangi bir tarihi gerçekliği olmamakla birlikte, Vakanivüslerden ya da tekke hocalarından alınan bilgiyi eleştirel düzlemden geçirmeden buraya yazmanın bir anlamı yok; keza ibrahim refik tarzı "tarih şuruna doğru" mitsel tarihçiliğin bir anlamı kalmadı.
bir başka nokta alevi katliamı ile alakalıdır. cumhuriyet ideolojisinin yeni nesile osmanlı'yı sevdirmesi ya da sevidirmemesi bir noktada ideolojik amaçlı kullanılan tarihçiliğe örnek olmakla birlikte ki[tarih özellikle 20.yy başında ulusların kendilerini inşa etmeye çalıştıkları bu minvalde sürekli bir yapboz haline gelen bir sosyal bilimdi] fakat tarihi belge ve bilgilere bakıldığında yavuz selim'in doğuda bir alevi temizliği yaptığı bir gerçek. ama bunun sayısı 40.000 kadar abartılı bir rakam değildir. bu rakam her tarihi rakamda olduğu gibi çok çok abartılıdır. sayı biraz düşürülebilir; lakin işin duygusal değerlendirmesinin yanında bir de ideolojik bir değerlendirmesini yapmak gerek. keza bu noktada şah ismail'in konumu ve yaymaya çalıştığı ideoloji iyi irdelenmelidir. osmanlı iran ile savaş halinde şah ismail türk kökenli olup özellikle iran'ın desteğini alarak anadolu'da osmanlının zayıflığını temel alarak-türkmenlerden ve türkmen hayatından uzaklaşmasını çok iyi yakalamıştır- propaganda yapmaya başlamıştır. osmanlı da belki de bir devletin verdiği en ciddi ve acı tepkilerden birini vermiştir.
keza yayılan ideoloji bilhassa devletin bekasını tehdit eder nitelikteydi;çünkü osmanlı'nın en güçlü olduğu dönemdeki en zayıf noktası budur. büyük selçuklu devleti ve yıkılışına giden yol izlendiğinde aynı yollardan geçtiği görülecektir[babailer isyanı]. belki tepkinin bu denli büyük olması bu minvalde değerlendirilebilir. ne olursa olsun bu durumun -modern devlet teorisi ile ya da herhangi bir aklama ile açıklanması zor görünmekte; ama şu gerçeğin ifade edilmesi gerekir ki orta asya'dan anadoluya gelen göçlerin hemen hemen hepsi iran üzerinden geçmekte ve heterodoks dervişlerin ve iran ideolojisinin dümensuyunda hareket etmektedir.[burada ifade edilen ve ideolojiye dönüşen alevilik bu minvalde saf şamanist türk geleneklerini temsil edip etmediği bir başka entry'nin ve sorunsalın konusudur]
ha bir de şunu eklemeliyim. iv.murad öncesi birkaç padişah ve sonrasındaki padişahların hemen hemen bir çoğu imparatorluklaşma ve devletin daha çok kurumsallaşması neticesinde halk arasından sıyrılarak sırça köşklerinden çıkmamaya başlamışlardır. lakin yavuz'u bu kategoriye koymak zor; keza iran seferleri sırasında çaldıran savaşı'nda şah ismail mağlup edildikten sonra izi sürülerek ordu karabağ'a kadar şah ismail'in ardında seferber olmuştur.[yeniçeri hoşnutsuz ve isteksiz olmasına hatta hatta yavuz'un ardından bazı yeniçerilerin ok atmasına rağmen bu kararından caymamıştır.]
Cariye meselesine biraz girmek istiyorum; genelikle milliyetçi kesim ve biraz da padişahların o uzak geleceği ve şimdiki duruma bakıldığında ister istemez mitleşmiş bir hal alan tarihin belki iyi niyetli ama voluntarist yorumundan öte gidemeyen bir mesel olarak yeniden üretilmesinin vahim sonucudur bu. ortada binlerce yavuz dolaşmakta; katil feodal, şaşmaz devlet idarecisi ya da soykırımcı. büyüklerimizin tarihin yargılaması dedikleri şey bu olsa gerek; bu cariye ve örneği ile alakalı arkadaşlardan kaynak isteyeceğim. eğer ifade ettikleri kaynak birincil ya da güvenilir bir kaynak değilse ağır şeyler söyleyeceğim kendisilerine.
"yavuz bi gün cariyeyleyken cariye kağıda şunu yazmış.."
redbull'da almış mı kağıdı okurken?
son olarak biraz da marksizm'in tarihteki yeri hakkında bişeyler ifade etmek istiyorum. tarihi sırf ideolojik teimler ve amaçalarla ifade etmenin sıkıntısı aslında mitlerden örnek veren arkadaşların sıkıntısıyla aynı yerdedir; ikisi de aynı hataya düşer. bu minvalde tarihi marksist olarak yorumlayan arkadaşların ifade ettikleri düşüncelerin içeriğini doldurmalarını talep edeceğim. çünkü dayandıkları tarih anlayışı miadını çoktan doldurmuş bulunmakta;
ama biraz da marksizmin bu konudaki geniş rolune değinmek istiyorum: Marksist tarih anlayışı daha çok hegel'in tarih fikrinin ayakları yere basmış hali olarak ifade edilebilir. bu düşünceye göre tarihte doğa yasaları egemendir. tarih olsa olsa farklılaştırılmış bir doğal süreçtir. bu yüzden tarihte ideler, tanrısal güçler değil gerçek insanların emeğiyle oluşturulmuş bir süreç konusudur[hegel'in mutlak tini] gerçi tarihte raslantısallık vardır ama bu raslantısallığın bağlı bulunduğu bir doğal süreç sözkonusudur ve bu yasalar üretim tarzına ilişkindirler ve zorunludurlar.
bu minvalde bu zorunlu tarih yasaları ekonomi yasalarıdır. lakin bu noktada tarihe bir apriori'nin atandığı gerçeği görmezden gelinir. bununla birlikte yeni kantçıılığın mantıklı biçimde değerlendirdiği gibi; soayalizm tarihi zorunlu yasaları altında kendi kendine gerçekleşecek ereklere yönelmiş bir süreç olarak görmeyi reddeder. çünkü böyle bir süreç içinde insanın bizzat kendi emeği ile gerçekleştireceği birşey kalmaz.. Marx&Engels bunun sıkıntısını hep çekmişlerdir. bu minvalde paradoksal bir gerçeklik ortaya çıkar; hem zorunlu ekonomi yasalarından beslenen bir tarih anlayışı hem de tarihe bir insan faktörünün sokulması gerçeğini dahil ederler. bir yönüyle sosyalist tarih anlayışının kör determinist tarih anlayışından farklı yoktur. peki sosyalist tarih anlayışının salt bir doğa tarihi olma tehlikesini doğurmuyor mu bu?
zenginliği yağma ve zorbalıkla elde edilmesine rağmen övebilen "müslüman" bozmalarının kendi kendilerini rezil ettiği sultandır. Alevi(veya şii, sözgelimi) bir zanaatkarı boğazlayıp "allah" adına altınlarını ve kızlarını alan bir orduyu överek sadece insaniyet duygusundan ne derece uzak olduğunuzu göstermektesiniz. Ben Avrupa Birliği başkanı olsam böyle insanların ülkesini natodan bile attırırdım.
Batıda övülen liderlere bakalım, bir örnek;
benjamin franklin'in aynı zamanda bir mucit olması ve özgürlük hakkındaki ünlü sözleri "güvenlik için özgürlüğünden fedakar olanlar, önce özgürlüğü ardından güvenliğini yitirir" sarfeden bir şahıstır.
Hiç Adolf Hitler veya Dick Cheney'i öven bir aklı başında amerikalı veya alman görür müsünüz?
Eli kanlı monarşik fetihçileri övmeyi bırakalı yıl geçti oralarda.
yavuz, iran lehine isyan çıkartanların isyanını bastırmak gibi yeryüzünde gelip ve geçen isyan bastırmaya gücü yeten her devlet başkanının yaptığı ve yapması gerekeni yapmıştır. açıkça başka bir devlet lehine çıkartılan isyana şefkat gösterecek hiç bir devlet ayakta duramaz.
yavuz un keskin kılıcı müslüman türkün yüce adaletinin sembolüdür.
Geçenlerde tepemin tası atmış bir yazı yazmıştım hakaret edenlere de, Boşboş övenlere de tepki olarak. E haliyle tepki biraz büyük oldu silindi yazı.
Lakin akılsızlara şunu anlatmak lazım. bundan önce 10 kere yazmışımdır tekrar kısa başlıklar altında topluyorum.
1) iran diye bir devlet o zamanlar yoktu, iran coğrafya adıdır. Farsların kendi egemenlikleri 1925 yılına kadar olmadı, iran denilen ülke 1000 yıllık Türk yönetimindeki ülkedir, Yavuz'un karşısındaki devlet de Osmanlı gibi Türk devletidir, müslüman devletidir.
2) Evet Yavuz 40 bin tane şii'yi cezalandırıp öldürmüştür, bunu kendi iktidarının ve devletinin bekaası için yapmıştır, Yavuz bu cinayetleri işlemenin günahını üzerine almasa da Safevilere yenilse Safevilerin anadolu'yu ellerinde tutabileceğinin hiçbir garantisi yoktur, yani buralarda türk varlığını devam ettirebileceğinin, çünkü osmanlı gibi bir gelenekten malesef ki gelmemektedir. Ha tersi de olabilirdi bilemem. Benim şahsi görüşüm bu yönde değil aksini iddia edene
de büyük saygı duyarım lakin adam gibi iddia edecek, hatta çok büyük saygı duyarım, çünkü büyük ihtimal Türklüğün en ideal çıkarları için bunu iddia ediyordur, Ha mezhepçilik yapan veya da sırf osmanlı'ya pislik atma amacındaki dangalaklar da var o başka mesele.
3) Bununla beraber Sormak lazım Türkmenler neden yavuz'u değil de şahı seçti? Türkmen lan, Türkmen sizin dedeleriniz. benim değil sizin dedeleriniz. Ben türkmen değilim 1000 kere söylüyorum bunu böyle konular geçince. Neden Şahın yanında olup öldürüldü sizin dedeleriniz? Onlar bilmiyor muydu Yavuz gibi dünyanın gördüğü en güçlü devlet adamına itaat etmeyi?
Demek ki canlarını verecek yere kadar gelmelerine adamları koşullar zorladı. Sizin dedeleriniz düzenin doğru gitmediğini gördüğü için can verdi. Benim dedem değil sizin dedeleriniz.
Bu koşulları düşünmeden pervasızca Yavuz'un yaptıklarını türklük veya müslümanlık kimliği altında övmek kansız olmaktır, cahil olmaktır.
4) Şu unutulmamalıdır, Yavuz da Şah da iktidar mücadelesinde Arap kan davasını gütmüşlerdir, bu ikisinin en büyük utancıdır. Mezhepçilik yaparak Türk milletinin bugünkü bölünmüşlüğüne yol açmışlardır. Bu konuda ne yavuz tek başına suçludur ne de şah suçsuzdur. Bugün bu kan davasını güderek Şah şöyle iyiydi yavuz böyle iyiydi deyip karşındakini düşman ilan etmek de Mezhepçiliktir PKKlılıktan beter bölücülüktür.
5) Fetihlerine pislik atanlar ise, Türk moderniteye kadar fetih için yaşadı, Fetih etmeyen Türk yok olur, bu yavuz da olsa, timur da olsa, beyazıt da olsa fatih de olsa, çengiz kaan da olsa farketmez. Türk kültüründe fetihlere hakaret edecek adam soyunu sopunu kaybetmiş ne idüğü belirsizdir.
şu şekilde bir de şiiri vardır.
Kürde fırsat verme ya Rab.dehre sultan olmasın,
Ayağını sıksın çarık, asla iflah olmasın,
Vur sopayı al ekmeği,karnı bile doymasın,
Ol çeşmeden GAVUR içsin,RUM içsin kürde nasip olmasın
Vasiyetim oldur kim,
Kürd bin kere yalvarsa; inanma kanma,
Yakana bit,kapına kürt dadandırma...
bıraktığı * bıyık ve * küpe ulu türk; şah ismail'e, kürtler hakkında yazdığı sanılan şiir; türkçü rıza nur 'a ve en önemli olarak buradaki bebelerin sürekli anlattığı; şah ismail'E verdiği sanılan ayarlar ömer seyfettin'in kurmacasına ait olan osmanlı ağası.
babasını, yeğenlerini ve kardeşlerini öldürtmüştür. o meşhur türk katliamlarını saymıyorum bile. kısacası yavuz yeminli bir türk düşmanı gibi davranmıştır. bu huyunu rum olan annesinden aldığını düşünüyorum.
isminin aksine korkağın tekidir. şah ismail'le yaptığı savaşlarda ulu türk hakanı ismail gürz ile balta ile savaşırken, yavuz otağından kafasını bile çıkartamamıştır.
babasını tahtından indirip yerine geçen, babası ile amcası cem sultanın taht kavgasından dolayı dünyaya gelen bütün çocuklarını öldürtüp yalnız süleymanı hayatta bırakan ve sekiz yıllık iktidar olam yavuz şirpençe denilen bir hastalığa tutularak hayata veda etmiştir. yerine geçen oğlu süleyman 46 yıl hüküm sürmüştür.
mısır ve hicaz'ı fethetmiş, cezayir, trablus, tunus ve fas'ı birer osmanlı vilayeti haline getirmiş büyük osmanlı padişahı.
8 sene değil 18 sene hüküm sürebilse idi, dünya şu an çok farklı sınırlara sahip olurdu.
Sanma şâhım / herkesi sen / sâdıkâne / yâr olur
Herkesi sen / dost mu sandın / belki ol / ağyâr olur
Sâdıkâne / belki ol / bu âlemde / dildâr olur
Yâr olur / ağyâr olur / dildâr olur / serdâr olur
dizelerinin sahibi hükümdar ve şair.
sütunlar yukarıdan aşağıya doğru okunduğunda da aynı şiiri verir. bu sebepten ötürü kendisine üstad da diyebiliriz.
ekleme: raruragenç osman'ın da sakal bırakmadığını belirtti. yalnız rarura'nın da yazdığı gibi; aradaki fark genç osman sakal bırakabilecek kadar yaşamadı.
